ลุ่มน้ำย่อยอ่างศรีตรัง ?

ลุ่มน้ำในภาษาไทยตรงกับภาษาอังกฤษว่า Watershed, Drainage area, Catchment area, Hydrological unit, Regulator, และBasin เป็นต้น ลุ่มน้ำเป็นพื้นที่ซึ่งล้อมรอบด้วยเส้นสันปันน้ำ(Divide) และเป็นที่รวมน้ำจากเส้นสันปันน้ำไหลมาสู่จุดเดียวกันที่ปากลุ่มน้ำ (Outlet หรือ Mouth) ของลุ่มน้ำนั้น ๆ หากลุ่มน้ำใดไม่มีปากลุ่มน้ำ น้ำสามารถออกจากลุ่มน้ำได้โดยการระเหยกลับสู่บรรยากาศ ขอบเขตของลุ่มน้ำจะใหญ่หรือเล็ก หรือปากลุ่มน้ำอยู่ตรงตำแหน่งใดขึ้นอยู่กับผู้ทำการศึกษาจะกำหนด ซึ่งขึ้นอยู่กับงบประมาณ แรงงาน เวลา เป็นต้น แต่ต้องยึดเส้นสันปันน้ำ เป็นจุดแบ่งเขตเสมอ ในลุ่มน้ำมิใช่มีแต่ป่าไม้อย่างเดียว ซึ่งอาจเป็นพื้นที่เกษตรกรรม เหมืองแร่ ทุ่งหญ้า ชุมชน เป็นต้น เรียกรวมกันว่าทรัพยากรของลุ่มน้ำ (เกษม จันทร์แก้ว, 2539) ดังนั้นทรัพยากรของลุ่มน้ำจึงหมายถึงสิ่งมีชีวิต ไม่มีชีวิต นามธรรม รูปธรรม เช่น พืช สัตว์ ดิน น้ำ อากาศ เมือง บ้าน ถนน กฎระเบียบ วัฒนธรรม เป็นต้น จึงสามารถแบ่งทรัพยากรในลุ่มน้ำออกได้เป็น 3 กลุ่มใหญ่ ๆ คือทรัพยากรที่ใช้แล้วหมดไป ที่ไม่รู้จักหมดสิ้น และที่ทดแทนได้หรือเกิดขึ้นมาแทนใหม่ได้ โดยธรรมชาตินั้นทรัพยากรในลุ่มน้ำจะอยู่คละกันมากบ้างน้อยบ้างแตกต่างกันตามสภาพที่ตั้ง กล่าวคือในธรรมชาตินั้นสิ่งแวดล้อมเป็นตัวกำหนด ภายใต้กฏเกณฑ์ของธรรมชาติที่สมดุล