"ต่อกำลังใจ" (19): Happy hour

11:52 วันเสาร์ 17 กันยายน 2554

 

ป้าอู๊ด:    น้าๆ พรุ่งนี้น้าติดอะไรบ้างมั้ย
น้านนท์: (นึกในใจ ต้องโดนใช้ให้ทำอะไรอีกแน่เลย) ป้ามีไรเปล่า?
             (ยังไม่ตอบรับทันทีทันใด เผื่อว่ายังบ่ายเบี่ยงได้)

ป้าอู๊ด:    เด็กๆ กลุ่มพี่ วิชา 200 น่ะ เขาจะไปที่อาคารเย็นศิระพรุ่งนี้
             แต่พี่น่ะ ไปไม่ได้ เพราะติดซ้อมรับปริญญา
น้านนท์:    (สมองคำนวณเร็วจี๋ สมาชิกในแก๊งค์เกือบทั้งหมดต้องไปงานซ้อมฯ เหมือนกันนี่นา
               จะโบ้ยไปให้น้องๆ ก็ไม่ได้ เพราะป้าแกคงถามมาหมดทุกคนแล้ว เลยตกมาถึงเรา สงสัยคราวนี้ปฏิเสธยากแล้วละ)
               ได้ๆ กี่โมง แล้วต้องทำอะไรบ้าง?

ป้าอู๊ด:    เด็กๆ เขาจะไป .....
น้านนท์:  (เสียงป้าอู๊ดผ่านเข้ามาในหู แต่ไม่ค่อยได้เข้ามาในหัว เพราะเจ้าของหัวมัวแต่คิดว่าพรุ่งนี้ ตูจะเสียอะไรบ้างวะ
    ... ตารางกิจกรรมประวำวันอาทิตย์เปลี่ยนอีกแล้ว ... นอนตื่นสายไม่ได้แล้วเพราะต้องทำอย่างอื่น ...
    ... อดเล่น facebook ตอนบ่าย ... อดดู HBO, Star Movies ... อดนอนอืด ... อดกินส้มตำ ... อด ฯลฯ)

ป้าอู๊ด:    ขอบใจมากจ้ะ
น้านนท์:    ค้าบ ค้าบ (รู้สึกได้เหมือนกันว่าตัวเองครับไปแบบเลื่อนลอย)


21:00 วันเสาร์ 17 กันยายน 2554

หมายเลขไม่คุ้น:    อาจารย์คะ หนู .... จากกลุ่ม .... ค่ะ อาจารย์อภิญญาแจ้งอาจารย์หรือยังคะ?
อาจารย์อานนท์:    (เสียงขุ่นเล็กน้อย นึกในใจนี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย) ครับ บอกแล้วครับ แล้วผมต้องทำอะไรบ้างครับ?

หมายเลขไม่คุ้น:    คือทางกลุ่มหนูจะ ........ (เสียงเด็กๆ ค่อยๆ fade หายไป เพราะตาคนคุยโทรศัพท์มัวแต่ดูโทรทัศน์ตรงหน้า)
อาจารย์อานนท์:    ครับ ครับ เดี๋ยวเจอกันพรุ่งนี้ครับ

หมายเลขไม่คุ้น:    ขอบคุณค่ะอาจารย์ เจอกันพรุ่งนี้บ่ายสองค่ะ
อาจารย์อานนท์:    ครับ ครับ ครับ


14:15 วันอาทิตย์ 17 กันยายน 2554 @ Lemon Pile Temple (วัดโคกนาว)

อาจารย์อานนท์: (มาสายหน่อยนึง ไม่เป็นไรมั้ง โทษว่าฝนตกเอาแล้วกัน)
                        สวัสดีครับ นักศึกษาคณะทรัพย์ที่มาทำกิจกรรมอยู่ห้องไหนครับ
เจ้าหน้าที่ประจำอาคารเย็นศิระ:    อาจารย์สวัสดีค่ะ (รู้สึกว่ามีศิษย์เก่าอยู่ด้วยคนนึง) ด้านโน้นค่ะ
                                               เอารองเท้าไปด้วยค่ะ เดี๋ยวเปียกฝน

อาจารย์อานนท์:    (ยิ้มเขิน) แล้วเดินไปอีกทาง
นักศึกษา:        อาจารย์สวัสดีค่ะ รอแป๊บนะคะ ฝนตกค่ะ เราเลยทำตามแผนที่วางไว้ได้ไม่ครบ

อาจารย์อานนท์:    ครับ ไม่เป็นไรครับ กำหนดการเป็นอย่างไร แล้วผมต้องทำอะไรบ้างครับ?
นักศึกษา:        (คงนึกในใจ ว่า อ้าว -- ก็เมื่อคืนอธิบายแล้วนี่หว่า) คืออย่างนี้ค่ะ เราต้องมอบของและกล่าวปิดงาน
        เลยเชิญอาจารย์มามอบของให้กับตัวแทนผู้ป่วยและกล่าวปิดงานค่ะ ของอาจารย์อยู่ตรงบ่ายสามสิบนาทีนะคะ

อาจารย์อานนท์:    ครับ ครับ (จะพูดอะไรดีหว่า .. ไม่เป็นไร ค่อยไปด้นสดเอาแล้วกัน)
นักศึกษา:        งั้นเชิญอาจารย์ข้างในค่ะ


14:45 วันอาทิตย์ 17 กันยายน 2554 ในห้องประชุมอาคารเย็นศิระ วัดโคกนาว

นักศึกษา:        สวัสดีค่ะ พ่อแม่พี่น้อง วันนี้ .......
อาจารย์อานนท์:    .... (พูดไม่ออก) ....

นักศึกษา:        กิจกรรมของพวกเราวันนี้ ........
อาจารย์อานนท์:    .... (พูดไม่ออก) ....

ตัวแทนนักศึกษาพุทธ:    ทุกๆ คนเคยมีความทุกข์มั้ยคะ .........
อาจารย์อานนท์:    .... (พูดไม่ออก) ....

ตัวแทนนักศึกษามุสลิม: อัสลามุอาลัยกุม .........
อาจารย์อานนท์:    .... (พูดไม่ออก) ....

.... (เวลาผ่านไป) ....

นักศึกษา:        อาจารย์คะ ขอเชิญอาจารย์มอบของและกล่าวปิดค่ะ
อาจารย์อานนท์:    อ้อ ครับ (กระพริบตาถี่ๆ พยายามกลืนน้ำลายดันก้อนอะไรก็ไม่รู้ที่ขึ้นมาในคอลงไป)

ผมจำไม่ได้ว่าผมพูดอะไรไปบ้าง
แต่อย่างแรกที่ผมบอกไปกับทุกท่านเมื่อตอนบ่ายวันนี้ก็คือ ผมดีใจที่ได้มาร่วมรับรู้โอกาสพิเศษของผู้ป่วยที่พักอยู่ในอาคารเย็นศิระนี้
ก๊ะคนนึงมาจากกระบี่ เป็นมะเร็ง บอกว่าดีใจที่เห็นเด็กๆ มาช่วยกันหลายวันแล้ว แกบอกว่าดีใจเหมือนลูกหลานของแกเองมาเยี่ยมเยียน
หลายคนบอกว่า "ของน่ะ ไม่เท่าไหร่หรอก แต่การได้นั่งคุยกัน เหมือนกับมีเพื่อนคอยรับรู้ แบ่งปันและแบ่งเบาความกังวลใจ"

ผมแอบกระพริบตาถี่ๆ หลายรอบ ตอนยืนฟังเด็กๆ นำเสนอ

ในขณะที่หลายๆ คนกำลังวุ่นวายอยู่กับการเตรียมการงานรับปริญญา หรือ Car Full Day
มีเด็กๆ กลุ่มหนึ่ง ได้ไปแบ่งปันความสุขให้กับผู้ป่วยและญาติผู้ป่วยที่อาคารเย็นศิระ วัดโคกนาว
โครงการนี้เป็นส่วนหนึ่งของวิชากิจกรรมเสริมหลักสูตร ที่เราให้นักศึกษาคิดกิจกรรมเพื่อทำอะไรก็ได้ โดยอยู่บนพื้นฐานของ "ประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์ เป็นกิจที่หนึ่ง" ปีนี้ผมไม่ได้มีบทบาทอะไรมาก เพราะเป็นแค่ที่ปรึกษา แต่เท่าที่ดูปีนี้เราน่าจะมีหลายโครงการที่ทำให้ผู้ใหญ่หลายคนต้องแอบทึ่งกัน

ผมไม่เสียดายหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านไปแล้วครับ แต่เรากลับออกมาจากวัดด้วยความอิ่มเอมและเป็นสุข -- ความสุขจากการเป็นผู้ให้

เราเคยซื้อของไปถวายวัดโคกนาวเสียมากมายตอนวันเกิด หรือเวลามีเคราะห์ แต่เราแทบจะไม่เคยได้เหลือบตาดูเลยว่า ที่อาคารหลังหนึ่งตรงทางเข้าวัดนั้น มีคนเป็นทุกข์มากกว่าเราอีกมากมายที่ต้องการกำลังใจ

ขอบคุณอาจารย์อภิญญา ขอบคุณนักศึกษากลุ่ม "ทรัพฯ ด้วยใจ" และโครงการ "ปันยิ้ม ให้เย็นศิระ" ครับ