เรียนรู้จาก"อิจิโตะ คุณหมอหัวใจเทวดา"

วันหยุดยาว 3 วันที่ผ่านมา ผมได้หาความบันเทิงให้ตัวเองด้วยการอ่านหนังสือ "อิจิโตะ คุณหมอหัวใจเทวดา" จนจบ หนังสือนี้ซื้อลดราคามาจากงานสัปดาห์หนังสือของม.อ.ที่ผ่านมาครับ

ผมว่าผู้แปลยังไม่เก่งมากนัก เป็นเรื่องของหมอญี่ปุ่นที่ออกไปทำงานในโรงพยาบาลชนบท ซึ่งเป็นคนละระบบกับโรงเรียนแพทย์ (สำนักงานแพทย์) ที่มุ่งเน้นการวิจัยและรักษาด้วยเทคโนโลยีที่ก้าวหน้า

คุณหมออิจิโตะก็ต้องเจองานหนักเหมือนแพทย์ในไทย ไม่มีเวลาได้พักผ่อนมากนัก เพราะโรงพยาบาลบริการ 24 ชั่วโมง โรงพยาบาลมีแพทย์น้อยเช่นกัน หมออิจิโตะมีที่พักราคาถูกแบบใช้ห้องน้ำรวมและห้องครัวรวมในรูปแบบของชาวญี่ปุ่น คุณหมอนอนที่โรงพยาบาลบ่อยมาก คุณหมอแต่งงานแล้ว และในวันครบรอบแต่งงาน 1 ปี ก็ยังทำงานจนไม่มีเวลาไปพบภรรยา กลับมาบ้านก็พบว่า ภรรยาเดินทางไปยุโรปเพื่อทำงานของตัวเองแล้ว

คุณหมอเจอทางแยกที่ต้องตัดสินใจเพราะฝีมือดีจนสำนักงานแพทย์มีหนังสือเชิญตัวให้ไปทำงานที่โรงพยาบาลแพทย์ขนาดใหญ่ โดยเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างการตัดสินใจทำให้คุณหมออิจิโตะตัดสินใจทำงานอยู่ที่เดิม ด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ที่อยากดูแลผู้ป่วยที่เป็นผู้สูงอายุ และดำเนินการที่ขัดแย้งกับหลักการการเป็นแพทย์ที่ดี (ตามแนวทางวิชาชีพ) แต่กลับไปดูแลผู้ป่วยในลักษณะ Palliative care คือทำให้ผู้ป่วยมีความสุขในบั้นปลายของชีวิตให้มากที่สุด

ด้วยวัฒนธรรมความอ่อนน้อมและมีน้ำใจของชาวญี่ปุ่น ทำให้เรื่องที่แต่งนี้สมจริง โดยหมออิจิโตะก็เป็นหมอที่ดื่มหนักตามธรรมเนียมญี่ปุ่นเหมือนชีวิตจริงที่ผมเคยสัมผัสมา

และก็มีประเด็นปรัชญาที่ผมรู้สึกเห็นด้วยคือ

การเรียนรู้ "ความจริงแล้ว สิ่งจำเป็นในการเรียนรู้คือจิตใจที่พร้อมฝ่าฟันอุปสรรค"

 

ชีวิต "ชีวิตหาใช่อะไรเลยนอกจากการร่อนเร่คลำทางไปกลางหมอกหม่นมัว"

หลักจากการใช้ชีวิตมายาวนาน ผมก็รู้สึกว่าผมไม่สามารถวางแผนการใช้ชีวิตได้ดี ชีวิตผมก็ยังเป็นการ "ร่อนเร่คลำทางไปกลางหมอกหม่นมัว" เหมือนเดิม คือไม่มีสิ่งที่จีรังยังยืนอะไรมารองรับ

ผม..เอง (แมวร่อนเร่)