การพัฒนาบุคคลต้องดำเนินการตลอดชีวิต

สืบเนื่องจาก "แฟนฉัน" ได้เขียนบันทึก "สุขพอที่พ่อสอน" จึงทำให้ผมตามไปและ download app ดี ๆ มาเก็บไว้ก่อน และภาพข้างบนนี้ก็มาจาก app นี้นั่นเอง

การพัฒนาบุคคลนั้น มักจะเน้นกันที่ด้านเดียวคือ "ด้านการศึกษา" แต่ไม่ได้เน้น "การอบรมบ่มนิสัย" จึงทำให้สังคมเราเป็นสังคมที่พิกลพิการ ไม่มีวินัย เป็นสังคมเห็นแก่ตนเอง มีการกระทำที่ "ป่วนสังคม" "ป่วนองค์กร" อยู่เสมอ ๆ

ผมพบผู้ที่ขับรถยนต์สวนทางจราจรที่กำหนดไว้บนถนนวิทย์วิถีอยู่ทุกวัน ผมจอดรถยนต์คุยกันบ่อยครั้ง มีทั้งบุคลากร นักศึกษา บุคคลภายนอก กระทำผิดทั้งจงใจและเผลอเรอ ด้วยเพราะไม่มีผู้กำกับดูแลและไม่มีการอบรมบ่มนิสัยที่ดี

การเรียนการสอนแบบ child-centered ที่ผิดวิธีเริ่มออกผลเชิงลบแล้ว เพราะเด็กถูกสร้างให้เห็นตัวเองเป็นสำคัญ ดังนั้นผู้อื่นจึงผิดหมด คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นถูกต้อง เช่นการคุยเสียงดังกันในชั้นเรียน การเรียนเพื่อเอาเกรดเอาใบปริญญามากกว่าจะหาความรู้ หรือความเข้าใจผิดว่ามีความสำเร็จได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมาก เนื่องจากมีเทคโนโลยีช่วยมากมาย

ผมก็ยังตามความเป็นไปในสังคมไทยนี้อยู่นะครับ การประกอบอาชีพอิสระนั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่ฝันไว้หรอกครับ Real World นั้นโหดกว่าที่คิดมาก ที่เราอยู่ได้อาจเพราะมีพ่อแม่ญาติพี่น้องค้ำจุนอยู่ ลองพึ่งพาตนเองคนเดียวดูซิ จะรู้ว่ามันยากลำบากขนาดไหน ซึ่งวัฒนธรรมตะวันตกจะเด่นชัดกว่าในประเด็นนี้

ผมก็ยังคิดว่า "องค์กร" ก็ยังต้องรับผิดชอบในการกำกับดูแล"การอบรมบ่มนิสัย"ของพนักงานอยู่ต่อไป การเรียนรู้ไม่ได้จบที่สถาบันการศึกษาแต่อยู่ที่สถาบันที่ทำงานด้วย "การเรียนรู้เชิงผสมผสานการปฏิบัติงานจริง" จึงต้องดำเนินต่อไป 

การเรียนรู้จะได้ผลอย่างไรก็คงขึ้นอยู่กับความเชื่อของ "การเปิดใจ" แล้วละครับ ว่าเราได้ "คิดไตร่ตรอง" อยู่อย่างเที่ยงตรงหรือไม่

ผม..เอง (แมวสว.)