คน…..สิ่งมีชีวิตที่มีเอกลักษณ์

    การจัดการระบบการทำงานกับสิ่งของ เช่น สินค้าคงคลัง อาจเป็นทั้งศาสตร์ และ ศิลป์ โดยอาจเป็นศาสตร์ 90% เป็นศิลป์ 10% เราจะเปลี่ยนตำแหน่ง ย้ายขึ้นลงกี่ครั้งก็ทำได้ แต่กับ คน? คงเป็นไปไม่ได้ (กรุณา อ่านเป็นเสียงเพลงหน่อยนะครับ)
    แต่ละคน อยากได้รับการดูแลที่ต่างกัน บางคนบอกว่าอยากให้พูดกันตรง ๆ บอกว่ารับได้ แต่ ฮ่ะ ฮ่ะ ลองหลงกลไปพูดตรงไปตรงมาดูซิครับ ระเบิดจะลงตรงที่พูดนั่นแหละ หรืออาจเจอความเฉยชาไปสัก 2 อาทิตย์ก็ได้ หนังสือพฤติกรรมศาสตร์บอกว่ามนุษย์ มีกลไกการป้องกันตนเองในหลายรูปแบบ ถามจริง ๆ เถอะ มีใครพูดได้เต็มปากเต็มคำบ้างไหมว่ารู้จักตัวเองดี เพราะถ้าเคยเสียใจกับการกระทำของตัวเองบ้างน่าจะเป็นเครื่องชี้ว่ายังรู้จักตัวเองไม่ดีพอ และถ้าไม่รู้จักตัวเองดีพอแล้ว จะไปเข้าใจคนอื่นได้อย่างไร
    ระบบ TQC (total quality control) มีส่วนหนึ่งที่กล่าวถึง quality of work life ซึ่งนำไปสู่ความพึงพอใจในการทำงาน ว่าคนเรามีความภาคภูมิใจกับตำแหน่ง หน้าที่(อันสูงส่ง)ที่เราทำอยู่ การได้เลื่อนตำแหน่งเป็นความสุข การถูกลดความสำคัญเป็นความทุกข์ ดังนั้นการจัดการกับคนพร้อม ๆ ไปกับการเปลี่ยนระบบขององค์กร จึงต้องการความละเมียดละไม (แสดงว่าเหนือกว่าละเอียดอ่อน) เป็นอย่างสูง
พวกเราเป็น คนธรรมดาที่ดีใจเมื่อถูกชมและกังวลเมื่อถูกติ เนื่องจากคนไม่ใช่เครื่องจักร ดังนั้นการจัดการกับคนจึงต้องใช้ศิลปชั้นสูง (ถ้าไม่เห็นด้วยกับผม ลองพยายามเปลี่ยนแปลงกับคนใกล้ตัวดูซิครับ)  
ชีวิต…… บางครั้งคล้ายกับใบไม้ที่ลอยไปตามกระแสน้ำไหล….