ศูนย์เครื่องมือวิทยาศาสตร์พร้อมออกเดินใน share.psu แล้วครับ

ตอนนี้ผมอยู่ที่สนามบินสุวรรณภูมิ นั่งรอเวลาขึ้นเครื่อง air asia ซึ่ง late อีกแล้ว ยังนึกโมโหสายการบินนกแอร์อยู่เลย ที่ยกเลิกเที่ยวบิน 19.15 น. ทำให้ไม่มีทางเลือกอื่น ต้องกลับด้วย air asia

วันนี้มีเวลาแวะเข้ามา check ที่ share.psu แป๊บหนึ่ง พบว่านายส้มโอสมาชิกศูนย์เครื่องมือฯ ซึ่งทำงานที่คาร์ฟูได้สมัครเป็นสมาชิก blog share.psu เรียบร้อยแล้ว ก็เป็นอันว่า บุคลากรศูนย์ฯเป็นสมาชิก share.psu 100% แล้ว อันที่จริงขาดน้องอรที่คาร์ฟูไปอีกคนหนึ่ง แต่น้องอรทำเรื่องลาออกสิ้นเดือนธันวาคมนี้เพื่อไปเรียนต่อก็ขอไม่นับก็แล้วกัน

แนวคิดในการเป็น learning organization ที่ผมอยากให้เริ่มต้นอย่างเป็นรูปธรรมที่ share.psuนั้น เพราะเห็นว่าน่าจะวัดได้ชัดเจนในระดับหนึ่ง จากบันทึก จากความเห็น จากจำนวนครั้งการเข้ามาอ่าน ในตอนเริ่มต้นบางคนอาจจะดูขัดเขินบ้างสักนิด แต่ผมก็เห็นว่าอาจเหมือนกับการไปโรงเรียนเตรียมอนุบาล ที่เด็กบางคนก็ชอบในวันแรกที่ไป บางคนก็ไม่อยากไป จึงต้องหว่านล้อมชักจูง และเมื่อเคยชินก็อาจชอบสังคมที่โรงเรียนในที่สุด เป็นหน้าที่ผู้ปกครองที่ต้องชี้แนะอยู่บ้าง

Team Working แบบไทยๆ คงต้องเริ่มต้นด้วยการมีปฏิสัมพันธ์กันก่อน หากเรามีความสัมพันธ์ที่ดี ทุกคนไม่ปิดตนเอง ทุกคนมีเวทีที่สามารถแสดงออกอย่างเป็นอิสระ มีการให้กำลังใจ มีการหยอกเย้า คนที่เงียบๆ ก็อาจมีสังคมเล็กๆ ขึ้นมาได้

บัดนี้ทุกคนของศูนย์เครื่องมือฯก็มีตั๋วที่จะแสวงหา/แลกเปลี่ยนความรู้ประสบการณ์แล้ว ก็คงให้เวลาในการเรียนรู้สังคมต่อไป การชี้แนะ ชักชวน หรือบังคับแบบให้การบ้านอาจเกิดขึ้นบ้าง เพราะมองแล้วทุกคนไม่ได้มีวุฒิภาวะเท่ากันหรอกครับ ทุกคนยังรักษานิสัยเป็นเด็กที่บางครั้งก็อยากจะดื้ออยู่ไม่มากก็น้อย เพราะผมเองยังเคยดื้อมาก่อนนี่ครับ ถ้าอ่านที่ผมเขียนบันทึก”โจรกลับใจ” ก็คงรู้ว่าผมดื้อมากพอดูครับ

เราจะจูงมือกันเดินไปพร้อม ๆ กัน จะไม่ทอดทิ้งให้ใครอยู่ข้างหลังเพียงลำพังหรอกครับ