ม.อ.ในยุคสมัยที่เป็นโรงเรียนกวดวิชา

คุณประสงค์เข้าเรียนม.อ.ในรหัส 13… (ก่อนผม 1 ปี) แต่ใช้เวลาเรียนมากกว่า 4 ปี เนื่องจากกรณีนักศึกษาคณะวิศวฯตีหัวอาจารย์อันลือลั่นในอดีต ทำให้มีการสะดุดในการสอนไป  6 สัปดาห์ ผมก็เลยอยากบันทึกให้มีข้อมูลมากขึ้น เพราะดูจากหัวกรณีมันดูเหมือนว่าน.ศ.วิศวฯนั้นร้ายมาก

ในยุคนั้นอาจารย์ขาดแคลน จะมีใครอยากมาสอนภาคใต้บ้างเล่าครับ เหตุระเบิด เหตุยิงกันมันก็มีอยู่อย่างประปราย คุณแม่ผมยังไม่อยากให้ผมมาทำงานที่นี่เลย

ก็มีการกระทบกระทั่งเกิดขึ้นบ้าง เพราะความเป็นบุคคล 2 สถานะ คือนักศึกษาม.อ.ก็ไม่ได้เคารพอาจารย์กลุ่มนี้มากนัก เพราะดูเหมือนว่าบางวิชาก็เรียนสู้น.ศ.ม.อ.เองไม่ได้ ด้วยการมีสถานะที่แปลกแยกจากน.ศ.ทั่วไป ทำให้มีการกลั่นแกล้งซึ่งกันและกัน เช่น หนังสือเรียนมีน้อยเล่ม อาจารย์กลุ่มนี้ก็ใช้วิธียืมไปเก็บไว้เฉยๆ เพราะตอนยืมใช้สถานะอาจารย์ ยืมได้ยาวตลอดเทอม แถมยังแข่งกันจีบเสมียน (เขาพูดอย่างนี้จริงๆนาครับ) คนเดียวกัน (ตอนนั้นจบ ปวช.ก็รับเข้ามาทำงานแล้วครับ) ผมก็พยายามที่จะเข้าใจ เพราะอาจารย์กลุ่มนี้ก็มีอำนาจในการตัดเกรดในบางวิชา พอต้องเรียนก็ถูกน.ศ.กลั่นแกล้งเอาคืนกันบ้าง ก็เพราะยังรุ่นๆอยู่ทั้งนั้น เรื่องนี้จบแล้วครับ

ตอนท้ายก็พูดถึงกรณีที่น.ศ.ม.อ.ออกไปเอนทรานซ์ใหม่จำนวนมาก เพราะส่วนมากมาจากส่วนกลาง ก็ไม่อยากเรียนที่ ม.อ.มากสักเท่าใด คิดว่ามาเรียนที่ม.อ.เพื่อกวดวิชา ให้มีความรู้มากขึ้น แล้วไปเอนทรานซ์ใหม่ ที่เจ็บแสบคือเพื่อนกันเองไม่ยอมบอกว่าเตรียมจะไปเอนทรานซ์ใหม่ เวลาเรียนก็เรียน แต่ตอนสอบก็ไม่ได้อยากดูหนังสือสอบ เที่ยวมาชวนเพื่อนเล่น เที่ยวอยู่อีก เพราะเหงาที่ไม่มีคนเที่ยวด้วย เลยทำให้คนตั้งใจเรียนที่ ม.อ. เรียนตกต่ำไปด้วย

พูดถึงเรื่องน้องภา ก็ทราบข้อมูลเพิ่มอีก ว่าจริงๆแล้วมี 3 สาว คนกลางชื่อไพ ก็แต่งงานไปกับนักศึกษาม.อ.เรานี่แหล่ะครับ

ผม..เอง