กระจกข้างซ้าย

เที่ยงของวันที่ 4 ธันวาคม 2557 เป็นเวลาพักเที่ยง ผมกับเพื่อนๆได้นัดกันทานข้าวเที่ยงตามปกติ

ผมก็ลงไปที่รถจักรยานยนต์ CBR คู่ใจ ปกติจะระมัดระวังเรื่องไฟเลี้ยวทุกครั้งเวลาที่ขับรถคันนี้  เพราะไฟเลี้ยวจะกางยื่นออกมามากเป็นพิเศษ เกรงว่าจะโดนเฉี่ยว ชน ถูกไฟเลี้ยวหักเข้าสักวัน  ไม่วันใดก็วันหนึ่ง

แต่วันนั้น ผมขึ้นคร่อมรถ สตาร์ท และออกรถ “เพล้งงงง....!” ผมนึกในใจ “โดนแล้ว” เหลียวหลังไปมอง เห็นไฟเลี้ยวผมกำลังบดบี้กระจกข้างซ้าย รถจักรยานยนต์ที่จอดข้าง ๆ กระจกแตกทั้งบาน “งานเข้าแล้ววววว” ทำไงดีหว่า  รถคันที่จอดอยูไม่รู้ด้วยใครเป็นเจ้าของ แต่สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นของนักศึกษาหรือบุคลากร ม.อ. ผมขับรถเลื่อนออกไป แล้วมาเก็บเศษกระจกทิ้ง(ทำลายหลักฐาน  555)  พร้อมเขียนข้อความในกระดาษ  แสดงความขอโทษ และให้เบอร์ติดต่อกลับไว้ ผมยินดีรับผิดชอบให้  ติดไว้ที่รถเคราะห์ร้ายคันนั้น

โชคดีจังที่ไฟเลี้ยวผมยังไม่หัก สามารถใช้งานได้ตามปกติ (ไฟเลี้ยว 1 ข้าง ก็เก้าร้อยกว่าบาท)  รอดไป 555

บ่ายวันนั้นผมรอโทรศัพท์ทั้งบ่าย ล่วงเลยมาถึงตอนเย็นตอนเลิกงานผมลงไปดูรถปรากฏว่าไม่ได้จอดอยู่แล้ว ผมจึงตัดสินใจกลับบ้าน  พอใกล้ค่ำ มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แสดงเบอร์ปริศนา ผมคิดว่าคงเป็นเจ้าของรถโทรมากระมัง 

ผม: สวัสดีครับ

เสียงปลายสาย : สวัสดีค่ะ พอดีลูกสาวเห็นบันทึกติดไว้ที่รถ ถูกชนกระจกแตก เลยโทรมาตามเบอร์ที่ให้ไว้

ผม : (อะจ้าก...คุณแม่โทรมาเลย)  อ่อครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ ถ้ายังไงผมยินดีรับผิดชอบค่าเสียหายครับ

เสียงปลายสาย :  ตอนนี้เอารถไปเปลี่ยนกระจกที่ร้านอยูค่ะ

ผม : พี่สะดวกมั้ยครับ ผมจะเข้าไปจ่ายค่าซ่อมให้ครับ

เสียงปลายสาย :  ไม่เป็นไรค่ะ แค่คุณแสดงความรับผิดชอบแค่นี้ก็สบายใจแล้วค่ะ บางคนชนแล้วหนี ไม่รับผิดชอบอะไรเลย

ผม : ไม่เป็นไรครับ  เอาอย่างนี้นะครับพอดีหยุดยาวหลายวัน วันจันทร์หน้า 8 ธ.ค. ค่อยติดต่ออีกครั้งนะครับ ผมทำงานอยู่ ม.อ. ครับ

วันจันทร์ ที่ 8 ธ.ค. 57

ผมรอพี่เค้าติดต่อกลับมาอีกครั้ง แต่ไม่มีทีท่าว่าจะติดต่อมา ผมเลยโทรไปหา

ผม : สวัสดีครับ วันนี้ผมอยู่ ม.อ. แล้ว พี่สะดวกมั้ยครับ

เสียงปลายสาย : อ่อค่ะ ไม่เป็นไร ค่าเปลี่ยนกระจกไม่กี่บาทเอง  ขอบใจน้องมากที่อุตสาห์โทรมา

ผม : ไม่เป็นไรครับ ผมรับผิดชอบให้

เสียงปลายสาย : อืม.....วันนี้ลูกสาวพี่ไปสอบอยู่ ไม่รู้สอบเสร็จแล้วยัง

ผม : ให้ลูกสาวพี่ติดต่อผมกลับก็ได้ครับ

เสียงปลายสาย : ก็ได้ค่ะ

 เย็นวันนั้น เวลา 16.20 น. ใกล้เวลาเลิกงาน "กริ้งงงง.........." เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แสดงเบอร์ปริศนาอีกครั้ง

ผม : สวัสดีครับ

เสียงปลายสาย 2 : สวัสดีค่ะ พี่คะ หนูเจ้าของรถที่กระจกแตกค่ะ

   ก่อนวางสายผมก็นัดเจอน้องเค้า เพื่อจ่ายค่าปรับฐานทำกระจกแตกไปตามระเบียบครับ น้องเค้าน่ารักมากครับ ยื่นใบเสร็จรายการซ่อมมาและจะทอนเงินให้ผมด้วย แต่ผมขอรับผิดชอบตามความสบายใจดีกว่า แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านด้วยความยินดีทั้งสองฝ่าย

จบ >>"

LeeO