โอกาสศึกษาดูงาน

ระหว่างวันที่ 18-25 ธ.ค. 2554 กองการเจ้าหน้าที่ได้จัดศึกษาดูงานให้แก่กองต่าง ๆ ในสำนักงานอธิการบดี

รุ่นนี้เป็นรุ่นที่ 4...หากเป็นกำหนดการเดิม (จากที่ทำโครงการครั้งแรก) นับเป็นรุ่นสุดท้าย...แต่อย่างไรก็ตาม  "การพัฒนาคน" เป็นกระบวนการสำคัญสู่การพัฒนาองค์กร  คงไม่ใช่รุ่นสุดท้ายของคนในสนอ.ที่จะได้มีโอกาสศึกษาดูงาน...ส่วนจะจัดในรูปแบบไหน คงเป็นกระบวนการของกองการเจ้าหน้าที่ และผู้บริหารที่ดูแล

ดิฉันเป็นคนสุดท้ายของสำนักงานประกันคุณภาพที่ได้ไปศึกษาดูงาน...ก็ด้วยว่า...คาดว่าไม่มีรุ่นถัดไป จึงต้องรีบไป...รุ่นนี้

จำได้ว่าโอกาสของตัวดิฉันนั้น ที่สัมผัส "การศึกษาดูงาน" มีน้อยมาก...ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ได้ไปคือ เมื่อปี 2542 สมัยทำงานอยู่กองบริการการศึกษา วิทยาเขตปัตตานี

จำได้ว่าตอนนั้นไปดูงานที่มหาวิทยาลัยนเรศวร...ซึ่งเป็นการเดินทางไกลที่สุดในชีวิต

หลังจากนั้น ได้ไปอบรมเรื่อง CHE อีกครั้งที่มหาวิทยาลัยนเรศวร....ประมาณปี 2550

ชีวิตไม่เคยเดินทางไกลกว่าจังหวัดพิษณุโลก...

วันที่ 20 ธ.ค. 2554 เป็นครั้งแรกของชีวิตที่เดินทางไปไกลกว่าจังหวัดพิษณุโลก...ไปถึงเชียงใหม่ 

คุณเมตตา ชุมอินทร์ ถามผู้ร่วมเดินทางว่า "ใครบ้างไม่เคยมาเชียงใหม่" ดิฉันไม่ได้หันไปดูว่าใครยกมือบ้าง....แต่คาดว่าน้อยมาก

สาระที่ได้จากการศึกษาดูงานถือว่าสำคัญมาก....แต่ความสนใจของตัวดิฉัน นอกจากวิธีการทำงานแล้ว...คือ ความสุขในการทำงาน เพราะตัวดิฉันเองมีปัญหากับสิ่งนี้ และคาดการณ์ว่าคนทำประกันคุณภาพก็พบคล้าย ๆ กัน ผ่านกระบวนการเรียนรู้ที่ว่า

1. ผู้รับผิดชอบงานประกันคุณภาพเปลี่ยนบ่อยมาก  หากมีการรับคนใหม่เข้ามา งานประกันคุณภาพก็จะเป็นงานที่คนเก่า ยกให้คนใหม่เสมอ ดิฉันทราบได้จากการโทร.มารายงานตัว และสอบถามข้อมูลต่าง ๆ มาที่สำนักงานฯ

2. การรับฟังเสียงบ่น เสียงร้องไห้ จากคนรับผิดชอบงานประกันคุณภาพของคณะ/หน่วยงาน

3. การได้รับเสียงบ่น เสียงต่อว่าจากผู้ืปฏิบัติงานในมหาวิทยาลัย ประมาณว่า อะไรกันนักกันหนา กับการประกันคุณภาพ....ก็โทร.หรือเมล์มาที่สำนักงานฯ

4. คนที่จริงใจ จะบอกกันตรง ๆ ว่า ไม่อยากพบหน้าดิฉัน หรือคนอื่น ๆ ของสำนักงานประกันคุณภาพ ด้วยสารพัดเหตุผล ทั้งโดนทวงงาน ติดตามตัวบ่งชี้ ถฯฯฯฯฯฯ

5. ไม่อยากอ่านเมล์ที่ส่งโดยคนของสำนักงานประกันคุณภาพ 

ุ6. อีกสารพัดเหตุผล  และล่าสุดเห็นเมล์ของคุณบุญเลิศ จันทร์ไสย์  คณะวทท.ส่งเข้าวงเมล์ผู้รับผิดชอบงานประักันคุณภาพของทุกคณะ/หน่วยงาน เรียกร้องให้ผู้บริหารมหาวิทยาลัยดูแลคนทำประกันคุณภาพบ้าง

ฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯ

สิ่งที่สัมผัสได้จากการไปศึกษาดูงาน ดิฉันได้ตัดสินด้วยข้อมูลประกอบจากการสัมภาษณ์ พูดคุย  ร่วมกับความรู้สึกส่วนตัว (อันนี้มีโอกาสผิดสูงมาก) พบว่า 1 ใน 3 ของมหาวิทยาลัยที่ไปดูงาน มีความสุขกับงานที่ทำมาก  ส่วน 2 ใน 3 นั้น....มีความรู้สึกไม่แตกต่างจากดิฉันนัก

ส่วนรายละเอียดจะเล่าในโอกาสถัดไป....