บอกเล่าเก้าสิบ : เพราะได้อ่านบันทึกดี ๆ จึงนำมาบอกต่อ

เมื่อคราวที่ยังรับผิดชอบงานด้านประกันคุณภาพ ทุก ๆ ปี เวลาถึงรอบการประเมินคุณภาพ  ดิฉันมักจะถูกตั้งคำถามจากเลขานุการคณะฯ เสมอว่า  สำนักงานเลขาฯ จะต้องเขียน SAR ไหม  แล้วถ้าเขียน ต้องทำตัวบ่งชี้ไหนบ้าง

 จริงอยู่ถึงแม้ว่า มหาวิทยาลัย จะได้มีการกำหนดระดับของการประเมินไว้แล้วว่า  ตัวบ่งชี้ใด ควรประเมินในระดับใด   แต่การกำหนดในลักษณะนี้ เป็นการกำหนดโดยส่วนกลาง ไม่ได้เกิดจากการที่สำนักงานเลขานุการคณะ ของแต่ละคณะมาหารือร่วมกัน  ดังนั้น เมื่อถึงคราวต้องเขียน SAR จริง ๆ บางตัวบ่งชี้อาจจะไม่ได้มีการประเมิน เนื่องจากไม่ใช่ภารกิจหลักของสำนักงานเลขานุการคณะโดยตรง  หรือบางครั้งอาจเกิดการก้ำกึ่งกันระหว่างภารกิจของคณะหรือภารกิจของสำนักงานเลขานุการคณะ

 ดิฉันเพียงให้คำแนะนำได้ว่า หากสำนักงานเลขานุการคณะเห็นว่าภารกิจใดเกี่ยวข้องกับสำนักงานเลขาฯ ก็ให้ทำ  หรือหากภารกิจใดไม่ได้ถูกระบุอยู่ในตัวบ่งชี้ใด  แต่เห็นว่าเป็นภารกิจหลักที่สำคัญ ก็ให้กำหนดตัวบ่งชี้ขึ้นมาใหม่ได้

 เป็นอย่างงี้เรื่อยมา  จนถึงรอบการเขียน SAR ในปีการศึกษา 2549 นี้  ถึงแม้ดิฉันจะไม่ได้รับผิดชอบงานด้านประกันคุณภาพนี้แล้ว  ท่านก็ยังคงตั้งคำถามในลักษณะเดิม และดิฉันก็ให้คำแนะนำไปเหมือนปีที่ผ่าน ๆ มา

 จวบจนดิฉันได้มีโอกาสไปอ่านบันทึกของ คุณบอย อนุวัทย์  เรืองจันทร์ ซึ่งท่านเป็นเลขานุการคณะ จากคณะสหเวชศาสตร์  มหาวิทยาลัยนเรศวร

โดย คุณบอย (ขออนุญาตแทนด้วยชื่อนี้นะคะ)  ได้เขียนเล่าไว้ใน http://gotoknow.org  ว่า  ได้มีการเชิญเลขานุการ และผู้รับผิดชอบงานด้านประกันคุณภาพของคณะต่าง ๆ ของมหาวิทยาลัยนเรศวร  มาพูดคุยหารือกัน เพื่อพิจารณาว่าในแต่ละตัวบ่งชี้นั้น  ควรประเมินหรือไม่ เพราะอะไร 

 และหากมีการประเมิน หลักฐานที่เกี่ยวข้องกับตัวบ่งชี้นั้น ๆ คืออะไร  นอกจากนี้ ยังมีการกำหนดผู้กำกับดูแลตัวบ่งชี้  และผู้รวบรวมข้อมูลไว้ด้วย

 สำหรับรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้  คุณบอยได้เขียนสรุปไว้หลายบันทึกทีเดียวค่ะ  ทั้งนี้ ติดตามอ่านได้จาก  http://gotoknow.org/post/tag/okm-8

 ดิฉันได้มีโอกาสอ่านบันทึกนี้  คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อการดำเนินงานด้านประกันคุณภาพของมหาวิทยาลัย จึงนำมาเล่าสู่กันฟังค่ะ  

  อย่างน้อยหากทางสำนักประกันคุณภาพได้มีโอกาสทบทวนตัวบ่งชี้ของสำนักงานเลขาฯ  โดยให้สำนักงานเลขาฯ  เป็นผู้พิจารณาร่วมกัน   ว่าตัวบ่งชี้ใดเกี่ยวข้องกับภารกิจของสำนักงานเลขา แล้วประเมินตามภารกิจนั้น  อาจจะทำให้มองเห็นภาพที่แท้จริงของสำนักงานเลขาได้อย่างชัดเจน