ความเห็น: 2
เราควรลดเวลาให้ช้าลงดีไหม ?
ชีวิตที่กำลังก้าวย่างไปแต่ละวินาที แต่ละช่วงจังหวะจึงดูน่าสงสารตัวเองเสียนี่กะไร ที่ต้องเดินทางอย่างเหน็ดเหนื่อย เพราะไม่รู้จักพัก ไม่รู้จักที่พักกายให้ร่มเย็นในวันที่กายเหนื่อยล้า ไม่รู้จักที่จะพักใจในวันที่ใจหมองเศร้าขุ่นมัวและอ่อนล้าจากการรับรู้ เรื่องราวต่าง ๆ เกินความจำเป็น เวลาชีวิตที่สั้นลงและการเดินทางที่เราไม่รู้จุดหมายปลายทาง ช่างเป็นเวลาที่น้อยนิดแห่งคุณค่าของชีวิตที่เหลืออยู่ และต้องใช้เวลาที่ยาวนานในการแสวงหาคำตอบที่ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้เจอ
เราควรลดเวลาให้ช้าลงดีไหม ? ช้าแต่เต็มไปด้วยความรู้สึกตัวในการดำรงอยู่ของเราเอง เพราะถ้าทำความเข้าใจชีวิตของเราจริงๆ แล้ว บางครั้งชีวิตอาจจะไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าความสมดุลทางกายและใจ ขอเพียงทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นด้วยใจที่สงบนิ่ง เราอาจค้นพบคำตอบด้วยตัวเราเอง และพร้อมที่จะดำรงชีวิตโดยไม่ต้องเรียกร้องอะไรมากจนเกินไป “ ตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ของในหลวงเรานะ” อยู่แบบพอเพียง ใช้จ่ายเท่าที่จำเป็น มีน้อย ใช้น้อย ตามปริมาณ และกำลังของตนเอง แต่ที่สำคัญควรที่จะแบ่งสัดส่วนการใช้จ่ายด้วย แน่นอนละว่า ส่วนหนึ่งนั้นจะต้องมีการ “ออม” ไว้เพื่ออนาคต ล่ะ เพื่อ
ฉุกเฉิน หรือ ขัดสน ก็สามารถนำมาใช้ได้ ดังนั้น ชีวิตที่ดำรงอยู่นี้ ถ้าเราเรียนรู้ที่จะเข้าใจตัวเองบนพื้นฐานของความจริงของชีวิตแล้ว มีสิ่งหนึ่งที่คนเราควรสร้างให้มีในตัวเอง คือ“จุดพักสำหรับชีวิต” บ้าง ที่เขียนเช่นนี้ ก็เพราะว่าเข้าใจว่า...บางคนนะ....(อาจรวมทั้งตัวผู้เขียนเองด้วยก็ว่าได้นะ) ....พูดง่ายๆๆ ว่า “บ้างานนะ” ไม่หยุดพักชีวิต คิดอยู่แต่เรื่องงานและก็งาน......อยากหัยคนเป็นเช่นนี้ ....ลองปรับเปลี่ยนตัวเองดูบ้างดีมั๊ยค่ะ..... ถึงเวลางาน..ก็มาทำงานให้เต็มที่.. หมดเวลางาน...ก็ไปหากิจกรรมอื่นทำบ้าง....พูดง่ายๆๆๆ ..ไปหาอะไรใหม่ๆๆ หัยกะชีวิตดูบ้าง...ก็ดีนะ ...ปกติผู้เขียนไม่ค่อยได้ทำ....มาระยะหลังเนี่ย....ลองทำแล้ว....รู้สึกดีมากๆๆๆ เลยค่ะ.... รู้สึกชีวิต Happy ขึ้นเยอะเลย......ดังที่ พระอาจารย์ ชุติปัญโญ กล่าวไว้ว่า ชีวิตคนเรานั้น แค่อย่าหลงตัวเองและหลงโลกจนเกินเหตุเท่านั้น เพราะความจริงแล้วไม่มีอะไรที่เป็นของเรา เพราะเราเองก็เป็นเพียงหน่วยชีวิตหนึ่งที่แวะเวียนผ่านมาเรียนรู้โลกร่วมกัน แล้ววันหนึ่งก็ต้องจากกันไป โดยไม่มีใครได้เป็นอะไรอย่างที่เราปรารถนาแม้สักคนเดียว “ สรรพสิ่งล้วนไม่คงสภาพดังเดิมตลอดไป ต้องเปลี่ยนแปลงเป็นไปตามวงจรแห่งการเกิดดับ แม้แต่ ฟ้า – ดิน ก็ไม่อาจหนีพ้นความเป็นธรรมชาติเช่นนั้นได้ ”
****ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคน...ใช้ชีวิตอย่างมีสติ มีความสุข กะการทำงานในแต่ละวันของชีวิตค่ะ ... Happy กันทั่วหน้าค่ะ.....****
ดอกไม้
Loading, please wait ...
Other Posts By This Blogger
- Older « กำลังใจเริ่มจากตัวเรา
ความเห็น
|
นุ้ย!! เอ้ย ไม่ว่าเราจะหาข้อความมาบรรยายให้เรารู้สึกดีแค่ไหน
แต่ถ้าเราไม่พยายามอยู่กับตัวเอง..
.หลงลืมตัวเอง..
ไม่เข้าใจธรรมชาติของตัวเอง..
ไม่ว่า...จะมีใครยกคำที่สรรค์สร้างมาอย่างสวยหรูแค่ไหน
ก็..ไม่ต่างอะไรกับ...สายลมที่พัดเข้ามา แล้วทำให้เรารู้สึกกระชุ้มกระชวยแค่ประเด่วประด๊าว..แล้วหายไป
แต่ฉันดีใจได้อ่าน...บทความของหล่อน
เพื่อน
tarnny ^.^
06 August 2008 11:23
#33673
ธรรมชาติโดยแท้จริงแล้วนั้นไม่มี...... ทุกสิ่งเป็นสิ่งที่สร้างขึ้น......แม้ความเป็นตัวตนของคุณเอง.......
ผู้เขียนบอกว่า....พูดง่ายๆๆๆ ..ไปหาอะไรใหม่ๆๆ หัยกะชีวิตดูบ้าง...ก็ดีนะ ...
วิพากษ์...... ความคิดของผู้เขียนในขณะนี้คิดว่าทุกสิ่งเป็นเรื่องง่าย ๆ ช่ายหรือไม่........ประเด็นที่ 2 การที่บอกว่าไปหาอะไรใหม่ ๆ ให้ชีวิตดูบ้างนั้น เสมือนหนึ่งว่า ปฎิบัติการชีวิตประจำวันของผู้เขียนนั้นเป็นเรื่องเดิม ๆ ซ้ำซากใช่หรือไม่.....จึงมุ่งแต่จะแสวงหาสิ่งใหม่ ๆให้แก่ชีวิต... นัยยะหนึ่งผู้เขียนไม่ได้ชี้ให้เห็นถึงความสุขที่แท้จริงของคนเรานั้น....... จนมองข้ามไปว่าแท้ที่จริงนั้นทั้งทุกข์ และสุขในช่วงชีวิต.........ของผู้เขียน และผู้อ่านที่สามารถกำหนดรู้ได้ว่า........
.............แล้วอะไรล๊ะที่เป็นตัวกำหนดชีวิตคนเราทุกวันนี้........
หากคุณตอบคำถามข้อนี้ได้..........ผมขอแสดงความชื่นชมในความเป็นมนุษย์ของคุณ มา ณ ที่นี้ด้วย.....
ขอบคุณครับ.... ที่เปิดพื้นที่ทางสังคมให้ผมแสดงความคิดเห็น....
teodoo29@hotmail.com