ชีวิตแบบพอเพียง

  ชีวิตแบบพอเพียง กะ..ถิ่นฐาน.บ้านเฮ้า

       

       ฮ่า ๆ....เดี๋ยวนี้ไปไหน   ตรงไหนก็เจอแต่....เจ้าเงาะ...เต็มไปหมดเลย...ทั้งมีเป็นรถ  เป็นกอง  เป็นช่อ ...แม้ที่สำคัญมันถูกชะเหลือเกินเจ้าค่ะ...มันถูกเหมือนให้เปล่าเลย   ช่างสงสารเกษตรกรจิงๆๆค่ะ เกษตรกรที่ปลูกเงาะเยอะๆ จังเลยค่ะ     
       อีก...อย่างก็สงสารคนบ้านตัวเองด้วยนะเนี่ย...แม้ขายไม่ค่อยได้ราคาเลย  มีเยอะไปหมดเกือบทุกบ้านเลย   ขนาดลด  แลก แจก แถม ก็แล้ว   แถวบ้านแบ่งกันกินก็แล้ว   มันก็ยังไม่หมด  ขายแถวบ้านก็แสนจะโครตถูกมากๆๆเลย พ่อค้าคนกลางมารับก็โลละ  5 บาท ต้องเก็บให้
ด้วยนะ...
      ที่นำมาเล่าสู่กันฟังแบบนี้ก็เพราะว่า  นานๆ ได้กลับบ้านที่ ...แม้เหมือนบ้านอยู่ไกลเลยนะ (จิงไม่ได้ไกลมากหรอก..แค่ติดพื้นที่เสี่ยงภัย
กะเข้าด้วยนะ)  เห็นสวนหลังบ้าน...แม้มันช่างมีสีสันอะไรเช่นนี้ ...สีแดง
ระเรืองเลย..เหมือนที่เขาบอกว่าห่มผ้าแดงนะ...แต่ไม่ใช่แดงเหมือนดอกไม้ที่เจ้าเงาะ...เรื่องสังข์ทองทัดหูนะ....
      ถามแม่ว่าได้ขายบ้างมั๊ย  แม่บอกว่าก็ขายได้บ้างนะ แค่โลละ  5
บาท ต้องเก็บหัยด้วยใส่เข็งให้นายหน้าเรียบร้อย  เขาแค่มาชั่งอย่างเดียวนะ
      แม่บอกว่าขายไปเทอะดีกว่าหล่นอยู่ใต้โคนเปล่าๆๆ  ได้ตังส์บ้างแต่มันได้ตังส์บ้างก็ดีเหรอนะ  ...แต่ไอ้ตอนเก็บนี่ซิ....มันหน้ามืด
เหมือนกันนะ..  ต้องก้มๆๆ เงยๆๆ  นะ ตนเองไม่เท่าไร..แต่แม่อายุขนาดนั้นแล้วนะ..โฮ้..พาลเป็นลมได้เลยนะเนี่ย 
       หยุดหลายวัน  แม้มันช่างคุ้มค่าเหลือเกินค่ะ   ได้ไปเก็บเงาะ   เก็บทุเรียน   เก็บมังคุด   ได้ตื่นแต่เช้าใส่บาตรกะ  คุณแม่
        มันช่างสบายใจ  สุขใจ  ได้อยู่กะธรรมชาติ บ้านเรา  อากาศดี
ชีวิตไม่วุ่นวาย  แถมมีของกินเทียบ  (พืช  ผัก  ผลไม้  ปลอดสารพิษ)
แต่งัยมันก็มีข้อเสียนะ  หยุดยาวแค่ไม่กี่วัน  กลับมาน้ำหนักขึ้น นุ่งกะโปรงไม่จุเลย   ฮิๆๆๆ...

                                 
        อยากบอกว่า.....ใครที่มีบ้านอยู่แถวชนบท  อุต...ไม่ใช่ซิ...นอกเมืองนะ...  ก็อยากให้หันกลับไปอยู่กะชีวิตเรียบง่ายดูบ้างก็จะดีนะ....ไม่ใช่ชีวิตมีแต่งาน...กะ..งาน..(เหมือนตัวเอง)  ลองปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตในบางช่วงเวลาดูบ้างนะค่ะ...แล้วคุณจะพบว่ายังมีโลกนี้..ที่เรายังไม่ได้ค้นพบอีกเยอะ
        ***กลับมาทำงานแล้ว...มันเหมือนได้เติมเต็มพลังกายและพลังใจ  กะชีวิตมาทำงานเพื่อตอบแทนบุญคุณแผ่นดินและในหลวงของเราต่อไปนะ**