หาดในเพลา...

เมื่อวัน ที่ 18-20 พฤษภาคม 2550

จัดสัมมนา workshop

ไปถึงหาดในเพลา  อ.ขนอม จังหวัดนครศรีฯ

เลยเอาเรื่องเก่ามาเล่าให้ฟัง แต่ไม่ได้เอาเรื่องานมานะคะ

แนะนำสถานที่อย่างเดียวเลย...ถือว่าเป็นรางวัลของชีวิตแล้วกัน

หนูณิชว่าการทำงานนอกสถานที่ ทำให้เรามองอะไร ๆได้กว้างขึ้น

ได้คุยกันมากขึ้น เปิดใจให้กันมากขึ้น เรียนรู้ที่จะรู้จักกันมากขึ้น

ช่วยเหลือกันมากขึ้น รักกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น

มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับองค์กรที่ทำงานร่วมกัน

แต่....ในความมากขึ้น บางครั้งก็มีความมากเกินไป

มันก็เลย เกิดเหตุการณ์เครียด ๆ ตรง ๆ ขึ้นมาเหมือนกัน

เอาเถอะ เวลาผ่าน ก็คงจะดีขึ้นเอง...นะคะ...พี่ ๆ

หนูณิชเองชอบเที่ยวมากกว่าทำงาน...กรี๊ด...พูดอารายออกไป

ก็เลยไม่ปล่อยเวลาให้เสียไปที่จะได้ชม พระอาทิตย์ขึ้น

และ สัมผัส สายลมแสงแดด และน้ำทะเล...ในที่ ต่าง ๆ กัน

ไม่พลาดที่จะเอาเจ้าหัวฟู (กล้องฟูจิ s6500fd) ตัวเก่ง..ตัวเดียวไปด้วย

นับวันฝีมือยิ่งแย่ลง...เห้อ..สมองไม่แล่น ความคิดไม่บรรเจิด

ก็เลยมีรูปมาฝากกันนิดหน่อย.....

"วันเหงา ๆ ที่ทำให้เราคิดถึงกัน....."

กว่าจะถึง ก็เกือบมืดแล้วค่ะ แถมฝนยังตกอีกด้วย...

ยิ่งเหงากันเข้าไปอีก ...

sms to you...   from Me

เดินทางตอนฝนตก...เหงาจัง..เน๊อะ

sms to Me ...   from You

มองน้ำฝนที่กระจกหน้าต่างรถซิ...จะได้เหงายิ่งขึ้น

บรยากาศใกล้ค่ำ มันชวนเหงา.... หนาว...อยากมีคนให้กอดจริง ๆ ค่ะ

ทะเลฝั่งอ่าวไทย...จริง ๆ แล้วหนณิชว่าสวยสู้ อันดามันไม่ได้

แต่ยังไงก็สวยค่ะ ในแบบของเค้าเอง...แบบหาดในเพลา

ใกล้ได้เวลาทานอาหารแล้วค่ะ...หนูณิชแอบลงมาเดินเล่น..

เดินเหงา ๆ คนเดียว...เพราะความเหงา ทำให้เราคิดถึง

ใครบางคน  คนไกล คนบนฟ้า คนที่คิดถึงเค้า แต่เค้าคงไม่รู้

ก่อนนอน เราได้เปิดร้านปิ้งปลาหมึกค่ะ

มีลูกชิ้น  ขนม มากมาย ผลไม้ รวมถึง L ก ฮ ด้วย

ก่อนนอน...แอบคิดถึงถึงคุณอีกครั้ง...เราคงอยู่ใกล้กันเร็ว ๆ นี้

สำหรับวันใหม่ที่หาดในเพลา

เริ่มขึ้น ตอนตี 5 ครึ่ง.....เสียงนาฬิกาปลุกทำให้ตื่น

และหัวใจเหงา ๆ เริ่มปฏิบัติการ...ส่งความคิดถึง ถึงคุณ

ผ่านดวงกลม ๆ ส้ม ๆ บนท้องฟ้า....

หนูณิชพาออกไปทักทายดวงอาทิตย์กันดีกว่านะคะ................

มองเก้าอี้ชุดนี้...ทำให้คิดไปว่า..ถ้านั่งคนเดียวคงไม่มีความสุขเท่ามีคุณ

วันนี้ฟ้าใส...ดวงอาทิตย์ดวงโตเชียวค่ะ...เห็นไหม

ที่นี่มีดอกลีลาวดีเยอะมากค่ะ....สวยดีจัง ชอบมาก ๆ เลย

ดอกไม้ที่มีเสน่ห์...ถึงแม้เธอจะเคยชื่อลั่นทมก็ตาม

เอาดอกไม้ สู้แสงตะวันค่ะ..............

เมฆขาว บนฟ้าคราม ก็สวยนะคะ....ทำให้เราปล่อยใจไปได้ไกล

ไกลไปถึงคุณ คุณรับรู้หรือเปล่า....ว่ามีใคร..คิดถึงคุณ

หาดทรายกับทิวสนค่ะ...

ที่นั่งตรงไหน ๆ ก็ยังว่าง..แล้วหัวใจคุณว่างพอที่จะมีใครไว้สักคนไหมค่ะ

เคยเห็นคุณถ่ายภาพแบบนี้  โอกาสดีเลยคะ...

หนูณิชเลยลองถ่ายมา เป็นไงบ้างคะ สวยไหม...

สำรหับวันที่ 2 แห่งหาดในเพลานี้

ไม่ลังเลเลยที่ลุกขึ้นมาทักทายดวงอาทิตย์

ก่อนที่จะลากันในสายวันนี้...ดูซิคะ

ถึงแม้ว่าจะเป็นดวงอาทิตย์ดวงเดิม

ที่เดิมที่ยืนเมื่อวาน...แต่ก็ได้รูปไม่เหมือนเดิม

การเดินทาง สิ่งสำคัญอีกอย่างคือรองเท้า

เหมือนกับการเดินทางของชีวิตคู่...ที่เท้าและรองเท้า

ต้องพอเหมาะ พอดีกัน...ไปด้วยกันได้ทุกที่...

จำได้ไหมคะ เราเคยนั่งถ่ายรูปแบบนี้ด้วยกัน...

แต่ครั้งนั้นเป็นดวงอาทิตย์ตกดิน

ตอนที่เห็นภาพนี้ ทำให้แพรคิดถึงคุณมากขึ้นค่ะ

....เป็นพื้นทรายที่โอบทะเลไว้....

แสงอาทิตย์ที่สาดส่องเรือน้อยที่ลอยลำอยู่กลางทะเล

รวมไปถึงหินก้อนงามที่บรรจงเรียงไว้ ด้วยฝีมือพี่ดา

ปิดท้ายการสัมมนาครั้งนี้ ด้วยอาหารมื้อพิเศษ

ที่มี ไฮไลคือ...นี้เลยค่ะ

.............................