นิทาน บ้านยาย

ใครจะนึกว่าอยู่ดี ๆ ก็มีวันหยุดยาวตั้ง 10 วันเชียวนะ
สงกรานต์ปีนี้ช่างมีความสุขเสียจริง ๆ เลย
ปีนี้หนูณิชน์เลือกที่จะไป ร่วมสงกรานต์ที่ อ.บ้านหมี่ จ.ลพบุรี
เป็นบ้านเกิดของคุณแม่ เรียกว่า บ้านยาย

บ้านยายอยู่หน้าโรงเรียนบ้านหมี่วิทยา เป็นทางผ่านไปยัง
ทางขึ้นวัดเขาวงกต วัดเขาสนามแจง
ซึ่งตอนนี้ทางจังหวัดลพบุรีกำลังส่งเสริมการท่องเที่ยวอยู่
(แต่ก็โตจนจะสามสิบอีก 2 ปีกว่า ๆ แล้วยังไม่เคยขึ้นไปเลย
สักวัดที่อยู่บนเขาทั้งสองนั่น)

การเดินทางไป อ.บ้านหมี่ ไปได้หลายวิธี
การเดินทางโดยรถยนต์ส่วนตัว
การเดินทางโดยรถตู้โดยสาร ท่ารถอยู่แถว ๆ อนุสาวรีชัยมสรภูมิ
การเดินทางด้วยรถประจำทาง รถทัวร์ ขึ้นได้ที่หมอชิต
หรือการเดินทางด้วยรถไฟ สายเหนือ เกือบทุกสาย

ครั้งนี้หนูณิชน์ พร้อมแม่และน้องชายเดินทางด้วยรถไฟ
ซึ่งขอบพระคุณที่การรถไฟใฟ้นั่งฟรี...(อิอิ ได้ใช้บริการรถไฟฟรีแล้ว)
ขึ้นรถไฟที่สถานีหลักสี่ คนแน่นเพราะต่างคนต่างก็เดินทางกลับบ้าน
ในช่วงวันหยุดยาว สงกรานต์ เลยได้รูปบรรยากาศบนรถไฟ

รถไฟสวนกัน

รอคอย

เหนื่อยล้า

และมีภาพสองข้างทางที่รถไฟวิ่งผ่านมาฝากัน

จะเห็นได้ว่า มีแต่ทุ่งนาเขียว สดใส และบางช่วงก็จะเป็นนา
ที่เก็บแล้ว และทำการเผาฟางอยู่ด้วย ......

สองชั่วโมงกว่าก็จะมาถึงสถานีลพบุรี สถานีต่อไป บ้านหมี่

next station บ้านหมี่ ค่ะ

ถึงสถานีรถไฟบ้านหมี่พี่สาวมารับ และพาไปบ้านยาย

ซึ่งมีพี่ ๆ น้อง ๆ และหลาน ๆอยู่กันพร้อมหน้าแล้ว...

เย็นนี้หลานสาวคนโตจะพาไปดูลิง!

เอ่อหน้าตาหลานเจ้าก็เข้าเค้าลิงอยู่แล้ว
จะให้อาไปดูอะไรเนี่ย...(แต่หลาน ๆ เรียกพี่แพร)
ไปคะ ดูลิงก็ลิง

เอ้า เจอเจ้าลิงแล้ว....

แล้วถามว่ามีตรงไหนน่าไปอีก เธอบอกว่าขึ้นบนเขาซิ
เธอพาปีนเขา(ขั้นบันได) แต่ไปไม่ถึงยอดเพราะรองเท้าเจ้ากรรม
ขาดซะก่อน เลยได้วิวมานิดหน่อย ไว้โอกาสหน้าไปใหม่

ก่อนหมดวัน แนะนำสาววน้อยสามชิกคนล่าสุดของบ้านซะหน่อย

 *+*

*

*

วันรุ่งขึ้น

 วิถีชีวิตธรรมดา เรียบง่าย ไม่เร่งรีบของบ้านนอก

เป็นเสน่ห์ อบอุ่น และเป็นความสุขอย่างนึงเมื่อได้สัมผัส

พื้นที่ที่เราอยู่กันนานที่สุดเห็นจะเป็นครัว

ยิ้มรับวันไหนพร้อม ๆ กันสาวน้อย ชีวิตใหม่ของบ้าน

วันสงกรานต์ นอกจากการทำบุญแล้ว
ขาดไม่ได้คือ เล่นน้ำวันสงกรานต์...

หัวหน้าแก๊งค์

ลูกทีมที่น่ารัก

 เล่นน้ำกันหน้าบ้านเลย

พี่จูนหลานสาวคนโตค่ะ (เสื่อม่วง)

สาวข้างบ้าน

เล่นน้ำเหนื่อยแล้วก็ต่อด้วย
อาหารมื้ออร่อย....

และแล้วก็ได้เวลากลับแล้ว ปีหน้าฟ้าใหม่จะกลับมาบ้านยาย
มาหายายและพี่น้องอีกนะคะ

ขากลับก็ รถไฟฟรีเหมือนเดิมค่ะ
พร้อม วิวข้างทางก่อนฟ้ามืดมาฝากด้วย

มากับรถไฟทั้งที ถ้าไม่ชิม ข้าวต้มและไอติม ที่ชุมทางบ้านภาชี

ถือว่าไม่ได้ลิ้มรส อาหารเลื่องชื่อของรถไฟสายเหนื่อนะคะ

มืดแล้ว...

กลับบ้านยายครั้งนี้เห็นได้ชัดถึงการเปลี่ยนแปลง

ทั้งรถรามากขึ้น

ผู้คนมากขึ้น

บ้านเรือนถูกสร้างใหม่ในที่เดิมโดยเปลี่ยนจากบ้านไม้เก่า ๆ

เป็นบ้านตึกทันสมัยมีเครื่องอำนวยความสะดวยครบครัน

 ถนนหนทางที่ลาดยางเรียบร้อย

ร้านรวงมากขึ้น

*

*

แต่วิถีชีวิตดูเหมือนจะไม่เปลี่ยนไปมากมายนั้น

อาหารการกินที่อุดมสมบูรณ์ ในน้ำมีปลาในนามีข้าว

รอบบ้านมีมะม่วง สุกมากมายก็ทำมะม่วงกวน

ทั้งกล้วย มะเขือ บวบ มะพร้าว ยังคงหาได้ตามชานเรือน

บ้านใกล้เรือนเคียงแบ่งปันเอื้อเฟื้อ ประเพณีดีงาม

รดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ให้พร ยังมีอยู่ในทุกบ้าน

 การเล่นน้ำสงกรานต์อย่างมีมารยาท การทักทาย

ด้วยรอยยิ้มและการไหว้ ยังคงพบเห็นได้เป็นภาพชินตา

บ้านหมี่ อำเภอไม่เล็กที่มีผ้าไหมสวย ปลาส้มอร่อย

มะม่วงอกร่องหอมหวาน และสืบสานไว้ซึ่งวัฒนธรรม

นินทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

คาวมเจริญเพียงวัตถุไม่อาจทำให้เราพบกับความสุข ความอบอุ่นที่แท้จริง

(มั่วจนจบ ....เอิ๊ก !)

ปล. อีก 4 วันที่เหลือ กลับบ้านที่สตูลค่ะ