“KM อยู่ที่ไหนขององค์กร”

ดิฉันชอบแอบมองคนเก่งเสมอ ทำไมคนคนนั้นเก่งจัง ทำยังไงเราถึงจะเก่งแบบเขาได้ คิดได้และพูดแบบนั้นได้  ถ้าหมายความตามการจัดการความรู้  อาจพูดใหม่ว่า "ทำยังไง เราจะเข้าถึง ความรู้ฝังลึกของเขาได้ "

 “ความรู้ในการทำงาน เป็นยังไง”  ความรู้ที่เรียนมาเมื่อเกือบ 20 ปี จนถึงวันนี้ดิฉันเอาความรู้ที่เรียนนั้นมาใช้ อะไรในการงานบ้าง?   

ดิฉันวนเวียนถามตัวเองเสมอๆ เมื่อเกิดความตั้งใจจะถ่ายทอด บอกเล่าสิ่งที่ตัวเองรู้ สิ่งที่ตัวเองทำสำเร็จจากการทำงาน  คิดว่ามันคือ ขั้นตอนในการทำงานของเรา  กับการตั้งคำถามว่าทำไมจึงทำเช่นนั้นทำไมเราเลือกการทำงานโดยวิธีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดหรือเปล่า กรณีศึกษาต่างๆ บทเรียนที่เคยได้รับ ความรู้ในการทำโครงการ การจัดทำรายงาน เขียนขั้นตอน เขียนปัญหาอุปสรรคและเขียนสิ่งที่พบ ความรู้ที่ได้จากการทำงานล้วนๆ ยิ่งการทำงานของสายสนับสนุนแล้วล้วนใช้ความสามารถที่สั่งสมจากประสบการณ์ทั้งสิ้น เที่ยวบินที่คลุกคลี งานที่ว่ายากสำหรับอีกคนกลายเป็นเรื่องขี้ประติ๋วของอีกคนอย่างคิดไม่ถึง

ความรู้ในตำราเป็นเพียงหลักคิด ตัวกำกับการมอง ซึ่งก็ไม่ใช่ทั้งหมดของการมองโลก มองงาน เหมือนว่าผลผลิตของแต่ละคนที่เห็นเป็นชิ้นป็นงาน(outcome mapping) มันประมวลมาจากหลายอย่าง

KM  อยู่ที่ไหนขององค์อาจตอบแบบกำปั้นทุบดินว่าอยู่ในทุกลมหายใจของการทำงาน

ในยุคนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือการแลกเปลี่ยนเรียนรู้
การทำงานแบบไม่สนใจผู้อื่นไม่เหลียวมองมุมที่แตกต่าง เริ่มต้นทำทุกอย่างใหม่ทุกเรื่องทำให้สิ้นเปลือง  ดิฉันได้ประสบการณ์จากการทำสลิปติดวาระการประชุมจากน้องธุรการที่สวยงามถูกใจมาก สะดวกโดยไม่ต้องคิดใหม่ ขอยืมไฟล์ใช้กันทั้งจนเป็นมาตรฐานเอกสารประชุม ในความเชี่ยวชาญในงานเขาสามารถคิดค้นวิธีตามความชำนาญตามการทำซ้ำทำบ่อยของเขา แล้วเราก็เอาลอกความคิดแบบสำเร็จรูปมาใช้ต่อ เป็นการไม่ต้องคิดใหม่ซ้ำ 
 
อีกตัวอย่างของการพยายามเรียนรู้พัฒนาคือ การพยายามเชื่อมโยงระบบไฟล์ ในหน่วยงานปกติเราก็ใช้ระบบเครือข่ายอยู่แล้ว  ที่หน่วยงานดิฉันจะมีงานพิมพ์อยู่ตรงกลาง เราสามารถใช้บริการส่งงานพิมพ์ได้แต่จะพบปัญหามากในการส่งงานแล้วต้องมีการแก้ไขนิดนิดหน่อยๆ  บางครั้งแก้เองก็จะสะดวกกว่า หรือหากคนพิมพ์ ติดประชุม ลาป่วย ลากิจ เราก็ไม่ต้องรอที่จะต้องให้เขากลับมาทำงานก่อนจึงจะแก้งานฉบับนั้นได้ น้องๆธุรการก็จัดแจงเรียนรู้ที่จะให้ พวกเราสามารถดึงไฟล์ที่อยู่ในเครื่องของเขามาแก้ที่เครื่องที่โต๊ะเราได้จนสำเร็จ   

กว่าจะเกิดความสำเร็จที่ดูเหมือนเล็กน้อยอย่างที่เล่าไว้...ไม่ใช่ง่ายค่ะ บรรยากาศส่งเสริม ช่วยกันคิดค้นพัฒนา ที่ไม่ดิ่งเดี่ยวพากันไปเป็นทีม โดยไม่รังเกียจเขม่นกัน ส่งเสริมคนคิดพัฒนาสิ่งที่ทำอยู่ทุกวันให้ดีกว่าเดิมการอาสาเป็นหัวหอกพัฒนาระบบงาน ชวนกันถ่ายทอดความรู้ออกจากตัวเองและให้คนเข้ามาเรียนรู้ที่มีอยู่มากที่สุด หากจินตนาการดูว่าถ้าเราซึ่งเป็นคนคนหนึ่งในองค์กร เราสามารถเข้าถึงความรู้ได้ง่าย  (งานนี้ต้องใช้จินตนาการเข้าช่วยหน่อยนะคะ)

เรามีประสบการณ์ความรู้ด้านนี้น้อย แต่เรามีที่เรียนรู้ได้อย่างง่ายๆ รวดเร็วจาก คนรุ่นก่อน คนรอบข้าง คิดอะไรหรือติดอะไรมีคนเข้ามาเป็นตัวช่วยซะทุกทีไปเรียนรู้ได้ง่ายๆ รอบข้าง รอบตัว จนถึงข้ามวิทยาเขต ร่วมถ่ายทอดแบ่งปันออกจากตัวเอง 
องค์กรได้กำไรแบบเห็นๆ

KM อยู่ในทุกอนูขององค์กร  ทุกลมหายใจของการทำงาน
รักเธอ...ประเทศไทย