เดินตามผู้ใหญ่...สุนัขไม่กัด

ในชีวิตการทำงานกับความเกี่ยวข้องกับคำสั่งการของคนเป็นนาย เราต่างพบเจอด้วยกันทุกคนด้วยเพราะเป้าหมายของงานร่วมกันหลายคราในชีวิตราชการ....1 2 3  4 5 ....16 ปีแล้วมีบ้างหล่ะที่นายสั่งการแล้วไม่เห็นด้วย....ไม่สะดวกจะทำ..ถ้าเป็นเช่นนั้นทำยังไงดี?

ตรงไปตรงมาเลย....ต้องอธิบายว่าไม่เห็นด้วยยังไงเราไม่สะดวกอย่างไรอย่างตรงไปตรงมาไม่ว่าจะเป็นกับเจ้านาย กับเพื่อนควรแสดงแจ้งเหตุที่ไม่เห็นด้วยตามสั่งให้ทราบ ....

หลายวันก่อนดิฉั้นได้รับการสั่งการให้ไปราชการในเรื่องที่ตัวเองมีความเห็นว่าห่างไกลจากสายงานของตัวเองเหลือเกิน...เนื้อความแจ้งให้ดิฉั้นพิจารณาการเข้าร่วมประชุมรายการหนึ่ง..จริงๆภาษาอ่อนประมาณนี้ยังมีช่องให้ดิฉั้นพิจารณาว่า ไม่ไป ไม่สะดวกได้ในทันที"

แต่ด้วยความที่ดิฉั้นเป็นคนไม่ดื้อ..จึงนิ่งทบทวนแล้วทบทวนอีกว่าจะบอกหัวหน้าอย่างไรดีในการไม่ขอไปร่วมในครั้งนี้..ตามสั่ง

คิดอยู่สองวัน...จึงกล่าวออกไป...งานนี้ขอไม่ไปได้มั้ยคะ?...ขึ้นต้นด้วยการถามก่อน....แน่นอนต้องเตรียมคำตอบไว้ในใจสำหรับการถามกลับทำไมติดอะไร?...ในใจจริงๆแล้วดิฉั้นติดเหตุผลอยากส่งลูกในวันแรกของการเปิดเทอมหากเลี่ยงรายการไปราชการได้ก็น่าจะดี แต่ทว่าบอกแบบนั้นเดี๋ยวเจ้านายจะหาว่าเราเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน...คงต้องค้นหาเหตุผลที่สมน้ำสมเนื้อ...

คืออย่างนี้ค่ะ....
ดิฉั้นไม่ชอบการไปเข้าร่วมโครงการที่มีคนร่วมเยอะๆค่ะ..คิดว่ามันฉาบฉวยแล้วไม่น่าจะได้อะไรมากประการที่สองหัวข้อนี้ไม่ใช่เนื้อหางานของดิฉั้นกลัวจะไปแล้วไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้ผู้จัดและไม่อยากฟังไม่รู้เรื่องอีกอย่างหนึ่งค่ะวันที่จะต้องไปเป็นวันเปิดเทอมลูกด้วยอยากส่งลูกไปโรงเรียนในวันเปิดเทอม..วันแรก

เจ้านายตอบ 
ก็ลองหาคนอื่นไปแทนดูก็แล้วกันอยากให้ไปร่วมสังเกตการจัดประชุมใหญ่ๆ ในระดับประเทศที่เขาจัดครั้งละเป็น พัน พันคน เขาจัดกระบวนการกันอย่างไร ดูมาให้หมดทั้ง การจัดระบบลงทะเบียน การรับแขก...การแจกเอกสารการจัดที่กินอาหาร...ฯลฯ.....ที่สำคัญรายการนี้ไม่มีค่าใช้จ่ายถือเป็นการหาประสบการณ์แบบไม่ต้องลงทุนผมมองว่าเป็นประโยชน์ ถ้าคุณไม่สะดวกก็จัดใครไปแทนท่านยังยืนยันการตัดสินใจตามที่สั่งการว่าจะให้มีคนไปร่วมรายการนี้...

ดิฉั้นยิ่งคิดหนักกว่าเก่า "หาคนอื่นไปแทน"...คนอื่นก็มีลูกเหมือนกัน โรงเรียนเปิดเหมือนกัน มีวิถีชีวิตของตนเช่นกันเดือดร้อนไปที่คนอื่นอีกทอดอันเนื่องมาจากความไม่สะดวกหรือการไม่อยากไปของตัวเอง.....วางเรื่องนี้ไว้ก่อนค่อยคิดใหม่...ยังมีเวลาคิด

อีกสองวันหลังจากคิดไม่ตกมีโทรศัพท์มาถามไปรายการนี้หรือเปล่า...ผู้บริหารติดประชุมหมดเลยสั่งกองพี่1คน กองน้อง1คน ....ค่ะน้องก็กำลังตัดสินใจอยู่ไม่ค่อยอยากไปเลยไม่ชอบไปสัมมนาที่คนมากๆ...

....อย่าคิดมากนายสั่งก็ไปๆ..ท่านคงเห็นแล้วว่ามีประโยชน์กับเรา..ใครๆก็ไม่อยากเปลี่ยนวิถีชีวิตทั้งนั้นหล่ะ"ไปเถอะคิดว่าไปทำประโยชน์ให้ประเทศชาติ....ไปเป็นเพื่อนพี่ด้วย"

จริงสิ...ทุกคำสั่งของนายมีเหตผลเสมอ..จะเป็นเหตผลทางอ้อมหรือทางตรงหากไม่ติดอะไรมากก็ควรทำตามตัวเองก็เป็นนายน้อยๆอยู่เหมือนกันหลายคราเวลาพูดหรือบอกออกปากให้ลูกน้องไปราชการหรือไปดูอะไร หรือทำอะไรแทนที่ไหนแล้วลูกน้องไม่ทำ...โดยไม้แจ้งหรือแสดงเหตผลอย่างตรงไปตรงมา..พาให้พาลคิดไปว่าเอ!หรือเขาว่าเราสั่งเวอสั่งวา..ทำเอาไม่สบายใจอยู่ตั้งหลายวัน...เป็นเช่นนี้ต้องหัดเข้าใจเจ้านายไว้บ้าง....กรรมจะได้ไม่ย้อน...

ว่าแล้วดิฉั้นก็คิดได้..เดินไปบอกนายว่า..หนูเปลี่ยนใจไปตามที่ท่านพิจารณาแล้วค่ะขอบคุณค่ะสำหรับโอกาสที่มีให้เสมอแล้วหนูจะเก็บเกี่ยวเอาประสบการณ์ที่เก็บได้มาฝากนะคะ 

และแล้วดิฉั้นก็ไปร่วมประชุม"ขับเคลื่อนและร่วมเรียนรู้กระบวนการทำธรรมนูญสุขภาพของ"พ.ศ.2550 งานนี้มีผู้เข้าร่วมเรียนรู้กระบวนการ 1,400 คน จัดที่หอประชุมสหประชาชาติ...เก็บเกี่ยวเอาเรื่องดีๆมาฝากมากมายนึกขอบคุณเจ้านาย(ในใจ)ที่สั่งการให้ดิฉั้นไปรอติดตามเรื่องดีๆจากการประชุมในบันทึกถัดไปนะคะ  เรื่องเล่าตอนที่ 1