ตาม ท่านรองฯ นิฟาริด ไปสิงค์โปร์ (ตอน 1)

บันทึกนี้ได้รับความอนุเคราะห์จาก ท่านรองฯ นิฟาริด ระเด่นอาหมัด รองอธิการบดีฝ่ายพัฒนานักศึกษาและวัฒนธรรมวิทยาเขตปัตตานี ฝากมาเล่าให้ฟัง โดยท่านส่งต้นฉบับผ่านทางอีเมล แจ้งดิฉันว่า ขอร่วมเป็นส่วนหนึ่งของเวทีเรียนรู้แห่งนี้ด้วย

ขอขอบคุณแทนผู้อ่านทุกท่าน ผ่านมาทางนี้ด้วยค่ะ

........................................................................

Nifarid Raden Ahmad   

สิงคโปร์ ๖ เมย.๕๖


ทีมกองกิจการนักศึกษา มอ.ปัตตานี
ร่วมทัศนศึกษาเมืองสิงคโปร์

เมืองที่คนไทยเรียกว่าเมืองลอดช่องหมายถึง "ลอดช่องสิงคโปร์"ที่หวานอร่อย
แต่เรากลับหาลอดช่องกินไม่ได้เลย นี่คือความสามารถของแม่ครัวไทยที่ทำขนมอร่อยๆได้แล้ว ก็ต้องตั้งชื่อให้หรู ให้ไกลให้คนกินรู้สึกว่านี่เป็นของใหม่


เมืองสิงคโปร์เป็นเมืองใหม่
ประเทศใหม่แต่สร้างความเจริญสร้างความสำเร็จได้มากมาย ไม่เฉพาะเพียงด้านธุรกิจเท่านั้นด้านการศึกษาก็มีมหาวิทยาลัยติดอันดับโลก อันดับต้นๆด้วย เขาทำยังไง อันนี้ คือสิ่งที่ต้องเรียนรู้ ต้องถอดบทเรียนต้องเลือกมาใช้กับเมืองไทยให้ได้

เขาทำอย่างไร?

สิ่งแรกที่ผู้นำทำคือ การเป็นแบบอย่างที่ดี

ผู้นำคนแรกของสิงคโปร์ท่านนายกฯ ลี กวนยูเป็นคนตั้งใจเรียนจึงเรียนเก่ง เป็นคนขยัน อดทน มั่งมั่น และซื่อสัตย์ ผู้นำต้องเก่งและดี ผู้นำต้องฉลาดและกล้าหาญ ผู้นำต้องทำเพื่อส่วนรวม ต้องรักษากฎหมาย รักษากติกาของบ้านเมืองจึงจะนำพาบ้านเมืองรอด


ประชาชนมีความเชื่อมั่น ยุคแรก แม้มีการบังคับมากมาย แต่ผลสัมฤทธิ์ที่ได้ทำให้คนพอใจ อยู่ดีกินดี สง่า มีศักดิ์ศรีไปไหนก็ได้ทั่วโลกเชิดหน้าได้ไม่ต้องหลบซ่อนไม่ต้องก้มหน้าประกาศชัดว่าข้าคือสิงคโปเรียน..

เราคงจะต้องรอ 


เพื่อประกาศอย่างห้าวหาญว่า ข้าคือคนไทย ข้า มีนายกฯที่ดีที่สุดคนหนึ่ง ข้ามีนักการเมืองที่ดีที่สุดประเทศหนึ่ง..

จะร่วมเข้าแถวรอกับผมไหมครับ?

รอด้วยคนค่ะ ...
แต่ รออ่านตอนต่อไปนะคะ ท่านรองฯ
อย่างอื่นที่จะขอให้ร่วมเข้าแถวรอ ดิฉันรอมา 40 กว่าปีแล้วค่ะ 

รออ่านตอนต่อไปนะคะ