สวัสดี ความโกรธ...

ทำไมพูดไม่รู้เรื่อง ใครพูดไม่รู้เรื่องกันแน่ ดิฉันมักจะมีมุขหักมุมติดตลกกับทีมงาน กับปัญหาที่ลูกค้าของเราถึงอ่านหนังสือที่เราสื่อสารไปไม่รู้เรื่อง ตีความได้ไม่ตรงตามที่เราต้องการจะสื่อสาร...ส่งคนเข้าอบรมไม่ตรงเป้าหมายมาบ้าง ตัวจริงไม่ได้มาที่มาก็ไม่ได้เกี่ยวข้อง
ขอให้ช่วยตรองสักนิดว่า อันที่จริงแล้ว "คนอ่านไม่รู้เรื่องหรือเราร่างหนังสือไม่รู้เรื่องกันแน่" 

แกล้งติดตลกไปแต่แอบแฝงนัยให้ตรองดูให้ดีว่า คราใดก็ตามที่ลูกค้าโทรมาขอขยายความ ขอความชัดเจนเกี่ยวกับหนังสือที่ส่งไปว่าแปลว่าอะไร เราก็ต้องย้อนมองตัวเองก่อน...สื่อสารผิดประเด็น ร่างไม่ชัด..หรือมีปัจจัยอื่นที่ทำให้การสื่อสารผิดความ...ก่อนที่จะเพ่งโทษว่า...ลูกค้าอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง..หรือ..อ๋อ..คนนี้มันพูดไม่รู้เรื่อง

คืนนี้ ดิฉันมีเป้าหมาย 2 อย่าง 
อย่างที่ 1 คืออ่านหนังสือซ้ำรอบ 2 เพื่อสรุปจะส่งให้ Usable Lab
ในโครงการ "แลกเปลี่ยนความรู้ผ่าน"หนังสือ"แทนความรักแด่ครอบครัว gotoknow"  ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ชุมชน gotoknow.org เชิญชวนให้สมาชิกร่วมสนุกในเดือนแห่งความรักปีนี้(พรุ่งนี้เป็นวันกำหนดส่ง)

อีกเป้าหมายคือเขียนบันทึกเกี่ยวกับความโกรธเก็บไว้เพราะไม่บ่อยที่ดิฉันจะโกรธ..พบบ้างก็แค่น้อยใจ...เสียใจ..ซึ่ง 2 อย่างที่ว่าก็แค่ใช้เวลาในการอธิบายกับตัวเองและจบได้ที่ตัวเอง แต่เมื่อไรก็ตามที่ "โกรธ" มาเยือนก็จะมีความซับซ้อนของเรื่องเพิ่มหากControlไม่ได้ก็จะเกิดเป็นอีกหลายเรื่อง ตามมา ...

ดิฉันใช้วิธีลุกออกจากที่ทำงานไปให้พ้น...ไม่ไปไหนไกลหรอกค่ะ..แค่ลุกไปหาสิ่งที่ตัวเองชอบ...เดินไปชื้อกาแฟกินซะเปลี่ยนที่เปลี่ยนทางระหว่างทางเดินไป...คณะแพทย์ก็วนเวียนถามตัวเองว่าเราโกรธอะไร อย่างน้อยก็ได้อยู่กับตัวเอง (คนเดียว)

1 เรากำลังไม่พอใจ เพราะความต้องการบางอย่างของเราไม่ได้รับการตอบสนอง

2 เรากำลังโทษใครบางคนที่ไม่ทำในสิ่งที่เราต้องการ

3 เราอาจจะพูดหรือทำอะไรบางอย่าง ที่แน่นอนว่าถ้าทำไปแล้วไม่มีผลดีแน่ เพราะเรามักพุ่งความสนใจทั้งหมดต่อต้านกับที่สิ่งที่เราไม่ต้องการ พลังเราจะอยู่ตรงนั้นทั้งหมดเลย...
         
ดิฉันโกรธ...ที่เขาไม่ทำตามในสิ่งที่เราคิดเสนอให้ตั้งหลายทางเลือกโดยลืมนึกไปว่าเขาก็มีความคิดของเขา
ดิฉันโกรธ...ที่ดิฉันต้องตามใจเขาทั้งที่รู้สึกว่าเป็นการกดดันบวกบังคับให้ฉันทำตามความประสงค์ลูกค้าทั้งที่ไม่เห็นด้วย
ดิฉันโกรธ...ที่ตกลงกันไว้อีกแบบแต่สั่งอีกแบบ(เริ่มพาล)โดยลืมคิดไปว่าข้อตกลงต่างๆก็เปลี่ยนได้เมื่อเหตการณ์เปลี่ยน อาทิ การได้รับการอธิบายข้อมูลเพิ่มเติมตรองดูแล้วมีเหตุผลที่นอกเหนือและสำคัญกว่า

งานนี้ได้เรียนรู้ว่า..

ตรองดูหน่อยเถิดแม่คุณ"ลูกค้าพูดไม่รู้เรื่องหรือคุณพูดไม่รู้เรื่องกันแน่"

หากไม่ตั้งท่าที่จะมองจากมุมเดียว ...ก็จะไม่โกรธ

และ...ลูกค้าคือพระเจ้าจริงๆ