จรรยาบรรณของนักฝึกอบรม

 "องค์กรสอนมาไม่ดี" ดิฉันติดใจ "คำขึ้นต้นบันทึกนี้อยู่ในสมอง..มาหลายเดือนแล้ว" นับเป็นแรงบันดาลใจที่จะเขียนบันทึก...เล่าเรื่องจรรยาบรรณของนักฝึกอบรม....สู่กันฟัง

ในโอกาสของสัมมนารายการนึงบังเอิญวิทยากร(ซึ่งถือว่าเป็นวิทยากรผู้ใหญ่ระดับประเทศ)...."ท่านให้เกียรติคุยด้วยกับดิฉันอย่างไม่ถือตัว เมื่อมีโอกาสเหมาะ"...(ซึ่งหาได้....ไม่บ่อยนัก)

" คุณทำงานฝึกอบรมมานาน...จรรยาบรรณเบื้องต้นของคนทำงานฝึกอบรมคืออะไร"  ท่านถาม

ดิฉันคิดแบบฉับพลันเพื่อโต้ตอบการสนทนาในใจคิด...ตุ๊ก ติ๊ก ตุ๊ก...ติ๊ก..มันก็มีหลายอย่างแต่...สำหรับการตอบกับผู้ใหญ่ท่านนี้(ท่านในการรับรู้ของดิฉันท่านเป็นคน..ตงฉินมากถึง...มากที่สุด..)ดิฉันคาดเดาลางๆ...ว่าน่าจะ...เป็นเรื่องนี้

จึงตอบไป
ข้อแรกที่หนูคิดได้ขณะนี้คือ..."ไม่ควรให้วิทยากรเซ็นใบสำคัญรับเงินโดยไม่ระบุจำนวนเงิน...."  แบบยิ้มๆ..

ท่านยิ้มอย่างอารมณ์ดี....เหมือนท่านถามถูกคน ตรงใจที่รู้ว่าท่านอึดอัดเรื่องอะไร.......พลาง...ตอบว่า

"ถูก" ถ้าทำแบบนั้นผมจะถือว่า..."องค์กรสอนมาไม่ดี"  ไม่ใช่มองโลกในแง่ร้ายนะแต่.......มีหลายหน่วยงานทำแบบนี้กับผม ผมใช้วิธีบอกให้เขาไปทำมาให้เรียบร้อยก่อน แล้วผมถึงจะเซ็น

ภายใต้การคุยกันในวันนั้น...ดิฉันเข้าใจดี "เข้าใจถึงแก่น" ทั้งในนามผู้จัดและในนามวิทยากร......เคยเป็นมาทั้ง 2 อย่าง

อีกทั้งเคยได้รับการปฏิบัติอย่างนั้นเช่นกัน ในขณะที่เซ็นก็จะไม่สบายใจว่าทำไมไม่ใส่ตัวเลขมาให้เรียบร้อย  ลังเล....ไม่รู้ว่ารับเงินจำนวนเท่าไรแต่ก็ไม่กล้าท้วงติงเกรงใจ..แต่กลับมารับความรู้สึกอีหลักอีเหลื่อ อยู่เอง

ในการงานฝึกอบรมก็ต้องให้วิทยากรเซ็นรับค่าโน่นนี่อยู่ตลอด .
".แม้ไม่มีเจตนาอื่น.....ก็ไม่ควรทำ"

ถือเป็นจรรยาบรรณข้อแรกของนักฝึกอบรมทีเดียวที่ต้อง

****ระบุรายละเอียดในใบสำคัญรับเงินหรือใบเสร็จให้ครบถ้วนก่อนจะให้ผู้เกี่ยวข้องเซ็นรับเงิน  *****

ขอขอบคุณท่านศ.นพ.วิจารณ์ พานิช เป็นแรงบันดาลใจให้มาเป็นบันทึกนี้...