จันทร์กับใจ...

บันทึกนี้ทำการย้ายมาจากสมุดเล่มเดิมเพื่อแยกหมวดหมู่การเขียน... 

13 ตุลาคม 2550

คืนแรมนี้มีหิ่งห้อยเป็นเพื่อน  ดวงจันทร์เสี้ยวน้อยผ่านโพ้นยอดไม้มาทักทาย
ใจประหวัดคิดถึงใครบางคนเนื้อเพลงสุดโปรด...หลั่งไหลเข้ามาในความคำนึง 

จำชื่อคนร้องไม่ได้(อีกแล้ว)....วันหลังจะค้นมาฝากวันนี้ขอบันทึกกันลืมไว้ก่อน

 "จันทร์คืนแรม วับแวมอยู่บนปลายฟ้า คงล้าอ่อนแรง
ทอแสงแหว่งเว้าครึ่งดวง คืนเหงามันเศร้ามันซึมในทรวง
จันทร์เพียงครึ่งดวง คล้ายจันทร์เจ้ารอใคร
จันทร์คืนแรม วับแวมมีเพียงครึ่งใบ

คงดังกับใจฉันที่มีเพียงครึ่งดวง
คอยรักที่จักเดิมเต็มในทรวง .......
เฝ้ารอมาเนิ่นนาน

จันทร์เอ๋ยจันทร์ที่ลอยเด่นฟ้า จะมีน้ำตาหลั่งมา
เหมือนฉันบ้างไหม

ความรักมันช่างห่างไกลแสนไกล
ไม่รู้วันไหน หัวใจถึงจะเต็มดวง

คงมีวันที่จันทร์เจ้าจะเต็มใบ
แต่ว่าหัวใจฉันจะมีไหม.....วันนั้น

ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน
ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง

จันทร์เอ๋ยจันทร์ที่ลอยเด่นฟ้า
จะมีน้ำตาหลั่งมาเหมือนฉันบ้างไหม

คงมีวันที่จันทร์เจ้าจะเต็มใบ
แต่ว่าหัวใจฉันจะมีไหมวันนั้น

ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน
....ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง


เขียนให้คนของความรัก.....
ปู่เขาย่า...พัทลุง