ว่าด้วย “ผลงานวิจัยที่นำไปใช้ประโยชน์ตามแบบฉบับองค์กร”

            การจัดทำรายงานผลในแต่ละตัวบ่งชี้  ในรอบ 9 เดือนที่ผ่านมา มีอยู่ตัวบ่งชี้ตัวหนึ่งที่มีการกล่าวถึงค่อนข้างมาก คือ เรื่อง “การนำผลงานวิจัยไปใช้ประโยชน์”   ซึ่งมีผลงานเรื่องอะไรบ้างที่สามารถนำมานับได้   องค์กรที่มีผลงานหลากหลายต้องงัดกลยุทธ์ร้อยพันแปดที่จะไปขุดคุ้ย  เพื่อให้ได้มาซึ่ง จำนวนผลงานวิจัยที่สามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้  

         
            การนำไปใช้ประโยชน์อย่างไรที่จะนำมา “นับได้”    กล่าวคือ หากมีการนำผลงานวิจัยไปใช้สู่ชุมชนหรือหน่วยงานภายนอก และมีการนำไปใช้ประโยชน์จริง   โดยต้องเป็นหน่วยงานภายนอกมหาวิทยาลัย เท่านั้น  ถือว่า  นับได้ พร้อมมีการลงนาม หรือเซ็นรับรองว่า มีการนำไปใช้ประโยชน์จริง    หากเป็นการนำไปใช้ภายในหน่วยงานหรือภายในมหาวิทยาลัย ถือว่า “นับไม่ได้”   

            เกิดแนวความคิดในการสร้างกระบวนการเพื่อติดตามผลงานวิจัยที่นำไปใช้ประโยชน์  น่าจะมีการจัดทำให้เป็นระบบฐานข้อมูล   เพื่อจะได้ทราบว่า มีผลงานอะไรบ้างที่นำไปใช้ประโยชน์ต่อชุมชนต่อสังคมได้อย่างแท้จริง   เพื่อผลจะตกแก่บุคคลรุ่นหลัง ที่จะไปติดตามผลการดำเนินการหลังจากที่นำไปใช้ประโยชน์  เพื่อจะได้ต่อยอดใน “ผลงานวิจัย” นั้นต่อไป   โดยไม่ต้องไปเริ่มต้นในงานวิจัยใหม่ ๆ  ซึ่งเป็นคำกล่าวของ “ผู้บริหารนักพัฒนาท่านหนึ่ง”  ที่ท่านเป็นนักพัฒนาขององค์กร

           ดังนั้น  การสร้างกระบวนการในเรื่อง “จำนวนผลงานวิจัยที่นำไปใช้ประโยชน์”   เราควรจะเริ่มอย่างไร เพื่อให้เกิดแนวปฏิบัติ และมีระบบฐานข้อมูลเพื่อผลประโยชน์แก่บุคคลในอนาคต

                  1.  การออกแบบฟอร์มในการเก็บรวบรวมข้อมูลผลงานวิจัยที่มีการนำไปใช้ประโยชน์ว่า มีผลงานวิจัยเรื่องใดบ้าง

                  2.  เก็บหลักฐานเพื่ออ้างอิง เมื่อมีการนำไปใช้ประโยชน์จริง เช่น การลงลายมือชื่อผู้ที่นำไปใช้ประโยชน์                  

                  3.  นำมาจัดทำเป็นระบบฐานข้อมูลที่สามารถสืบค้นข้อมูลได้ภายหลัง  เพื่อติดตามการนำผลงานวิจัยไปใช้ประโยชน์                 

                  4.  อื่น ๆ  ที่สามารถเก็บเป็นคลังความรู้ได้

             ระบบฐานข้อมูลการนำผลงานวิจัยไปใช้ประโยชน์ต่อชุมชน จึงเป็นเรื่องที่น่าจะลองศึกษา และนำมาจัดเป็นระบบ ทั้งนี้เพื่อผลประโยชน์แก่บุคคลรุ่นต่อไป ที่สามารถมาต่อยอดในผลงานวิจัยได้ง่าย ไม่ต้องไปคิดเรื่องใหม่ ๆ ซึ่งบางครั้งอาจจะไม่เป็นประโยชน์ต่อชุมชนได้อย่างแท้จริง

              และขอขอบคุณ “แนวความคิดของ ท่านผู้บริหารนักพัฒนา”    เพื่อให้เห็นว่า มีประโยชน์ จึงขอนำแนวความคิดของท่านมาแบ่งปัน ณ ชานชาลาแห่งการเรียนรู้      ซึ่งในแต่ละครั้งที่นั่งร่วมประชุมกับท่าน จะพบกับแนวความคิด  คิดอย่างไรให้เกิดการพัฒนาและมีความยั่งยืนค่ะ

            องค์กรใด ที่มีผลงานวิจัยออกมาจำนวนมาก  แต่เมื่อนำมานับประเภท "การนำไปใช้ประโยชน์" ตามเกณฑ์ที่ระบบประเมินกำหนด  พบว่า มีจำนวนน้อย   จุดนี้  เป็นเรื่องที่ต้องนำมาทบทวน   ถึงแม้ว่า ในระยะแรกอาจจะไม่สำคัญมากเท่าที่ควร  แต่ในอนาคต คาดว่า น่าจะเป็นประโยชน์อย่างมากกับบุคคลรุ่นต่อไปค่ะ.