ผักพื้นบ้านไม้ผลพื้นเมืองในโครงการพระราชดำริฯ : กระเจียว

ชื่อสามัญ: กระเจียว

ชื่ออื่น : ปทุมมา บัวสวรรค์ ว่านมหาเมฆ ดอกดิน กระชายดง

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Cercuma alismatifolia Gagnep

วงศ์ : ZINGIBERACEAE

นิเวศวิทยา : ถิ่นกำเนิดอยู่ในป่าทุกภาคของประเทศไทย โดยพบขึ้นอยู่หลากหลายในภาคเหนือ และภาคอีสาน มากกว่าภาคอื่น นอกจากนี้ยังพบในเพื่อนบ้านใกล้เคียง เช่น พม่า ลาว เขมร มาเลเซีย เวียดนาม

ฤดูกาลออกดอก : เมษายน-กรกฎาคม

การขยายพันธุ์ : แยกหน่อ

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :

ลำต้น พืชล้มลุกที่มีลำต้นใต้ดิน

ใบ งอกออกจากลำต้นใต้ดินในฤดูฝน โผล่พ้นผิวดินขึ้นมา ประกอบด้วยกาบใบห่อรวมกันแน่นกลายเป็นลำต้นเทียม แล้วแยกออกจากกันเป็นก้านใบ และแผ่นใบ คล้ายขมิ้น

ดอก โผล่ออกตรงกลางลำต้นเทียมเป็นดอกแบบช่อ  ก้านช่อดอกยาวตรง มีดอกจริงอยู่รอบๆ ก้านดอก เป็นชั้นๆ ด้านนอกมีใบประดับดอกเป็นกลีบหนา และมีสีสวยงาม เช่น  สีส้ม สีแดง สีขาว สีชมพู สีเขียว เป็นต้น ดอกกระเจียวจะออกดอกในช่วงฤดูฝน มีอายุบานอยู่บนต้นประมาณ ๒ สัปดาห์

 ประโยชน์ : หน่ออ่อน และดอกอ่อนของกระเจียว เป็นอาหาร (ผัก) กินกับน้ำพริกหรือใช้แกง และใช้หน่ออ่อนเป็นยาสมานแผล ดอกอ่อนใช้ขับลม และยังเป็นไม้ดอกที่มีชื่อเสียง ทั้งในพื้นที่ขึ้นเองตามธรรมชาติ เช่น ทุ่งดอกกระเจียว  จังหวัดชัยภูมิ และการปลูกเป็นการค้า เป็นไม้ดอกกระถาง ทั้งในประเทศและส่งออกต่างประเทศ