ความมีน้ำใจของคนในปัจจุบัน

ดิฉันห่างหายจากการเขียนบันทึกไปนานมาก วันนี้ขอเล่าประสบการณ์ของดิฉันให้เพื่อน ๆ ฟัง เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันมีหลานสาวที่จะต้องไปส่งเข้าเรียนที่โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่งในหาดใหญ่ เช้า ๆ ก็จะมีรถเก๋งรถกระบะยี่ห้อต่าง ๆ นำลูกหลานไปส่งในชั่วโมงเร่งด่วนเพราะทุกคนหลังจากส่งเด็กเข้าโรงเรียนแล้วก็จะรีบไปทำงาน หรือไปค้าขายหรือลูกจ้างบริษัทก็ต้องรีบให้ทันเวลา เมื่อมีรถมากในการเข้าไปส่งนักเรียนที่โรงเรียนนั้น ก็จะมีบรรดาผู้ขับรถทั้งมีมารยาทและไม่มีมารยาทปะปนกันไป ดิฉันสังเกตุเห็นบางคนเวลาไม่มีที่จอดรถหรือรถหนาแน่นในชั่วโมงเร่งด่วนนั้น ในสมัยนี้คนมักจะไม่ยอมกันหมายถึงหากรถของฉันจะเข้าฉันก็จะต้องเข้าให้ได้ ทั้งที่หากเข้าไปก็จะขวางทางจราจร หรือทำให้รถเคลื่อนย้ายไม่ได้  แปลกแต่จริงน๊ะคนเราสมัยนี้เป็นคนเห็นแก่ตัวกัน (บางคน) นะคะ คือ หากจะเข้าก็ไม่ยอมถอย  ทั้งที่การถอยออกไปนิดนึงก็จะทำให้การจราจรไม่ติดขัด เสียเวลานิดนึง ดีกว่าเสียเวลานานมากเพราะการไม่ยอมถอยนี่เอง  หากมีบุตรหลานนะคะ ดิฉันคิดว่าจะต้องสอนบุตรหลานให้ดีว่าลูกควรมีน้ำใจในการขับรถบ้าง หากเราช่วยให้สังคมอยู่กันอย่างสงบสุขไม่ทำร้ายจิตใจกัน การถอยรถเพื่อความมีน้ำใจก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะสร้างบรรยากาศในการขับรถให้โลกน่าอยู่ ดิฉันฝากผู้อ่านทั้งหลายค่ะว่า เราต้องช่วยกันสร้างโลกให้น่าอยู่ค่ะ ขับรถก็ควรมีน้ำใจ เพื่อการอยู่ร่วมกันค่ะ ไม่ควรทำอารมณ์เสียเข้าหากันค่ะ เพราะทำให้แก่และเสียเซลล์ไปโดยใช่เหตุค่ะ การโกรธกันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลยค่ะ เช่นเดียวกับการนั่งนินทาเพื่อนก็เหมือนกัน 555 ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรเลยฝากด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ช่วยสร้างโลกให้น่าอยู่ค่ะ