ความเห็น: 11
ก่ออิฐ หรือ สร้างวิหาร [C]
มีเรื่องเล่าเรื่องนึง กล่าวถึงชายคนหนึ่งที่ได้เฝ้าสังเกตการทำงานของช่างก่ออิฐ 2 คน ช่างคนแรก เอาอิฐมาวางๆ โบกปูน เหมือนกับช่างก่ออิฐทั่วๆ ไปที่เคยเห็น แต่ช่างคนที่สอง ดูแปลกออกไป เขานำอิฐขึ้นมาวางอย่างระมัดระวัง ก้มดูอย่างละเอียด จัดแนวให้มั่นใจว่าสมบูรณ์ ตรวจสอบว่าปูนที่โบกเข้าไปเพียงพอหรือเกินพอดีหรือไม่ หลังจากเฝ้ามองอยู่นานจนเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่อีกต่อไป ชายคนนี้จึงเดินไปที่ช่างคนที่สอง แล้วถามว่า “ขอโทษนะครับ ทำไมคุณถึงมีวิธีการทำงานที่ไม่เหมือนช่างก่ออิฐทั่วๆ ไปล่ะครับ” ช่างคนที่สองก็ตอบว่า “มันก็ขึ้นอยู่กับว่า คุณคิดว่าคุณกำลังก่ออิฐ หรือว่า กำลังสร้างวิหารน่ะครับ”
จริงสินะ เรากำลังก่ออิฐหรือสร้างวิหาร? .... Kon1Kon กำลังก่ออิฐให้กับนักศึกษา หรือว่า Kon1Kon กำลังสร้างวิหารในชีวิตของเค้า
ถ้าหากเพียงแต่ก่ออิฐ เราก็คงเพียงแค่ทำทุกอย่างให้มันเสร็จๆ ไป สอนเค้าไปวันๆ เค้าจะมีความคิดเห็น ความเป็นอยู่ยังไง ตอนนี้ทุกข์หรือสุขอะไรก็คงไม่สน เค้าจะเรียนรู้เรื่องหรือไม่รู้เรื่อง เป็นหน้าที่ของเค้า
ถ้าหากจะก่อร่างสร้างวิหาร เราก็คงต้องเฝ้าดูว่า มุมต่างๆ มันลงตัวหรือยัง ตรงนี้ยื่นออกมามากเกินไปไหม ควรจะจัดแนวใหม่ยังไง ตรงนี้ยังขาดอะไรอยู่ ควรจะเติมยังไง และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ทำยังไงจะสร้างจิตวิญญาณในตัวเค้า ให้เค้ารู้ว่า เค้าเป็นวิหาร ไม่ใช่เป็นแค่อิฐอีกก้อนที่ไม่มีความหมายเท่านั้น แต่เค้าสามารถดำเนินชีวิตแบบที่จะเป็นวิหารที่จะเป็นที่รวมศรัทธาของฝูงชน ที่จะเป็นที่พึ่งให้ร่มเย็น เป็นที่พักใจในยามที่คนรอบข้างต้องการได้
แล้วในงานอื่นๆ ที่เรากำลังทำล่ะ เรากำลัง ก่ออิฐ หรือว่า สร้างวิหาร?
...............
ดูเหมือน Kon1Kon ยังมีหนทางที่ต้องเดินอีกไกลทีเดียว....
ดอกไม้
กำลังเรียกข้อมูล กรุณารอสักครู่ ...
บันทึกอื่นๆ
- เก่ากว่า « แปลงความคิดเห็นครูที่น่าประทับใจ...
- ใหม่กว่า » ไปสัมมนาเรื่อง “การใช้เครื่องมือ...
ความเห็น
|
กำลังจะเมล์ไปถามแล้วว่า Kon1Kon หายไปไหนมาหลายวัน กลับมาแล้วพร้อมกับบันทึกที่น่ารักอีกตามเคย แถมหัวบล็อกก็สวยอีกด้วย เป็นแง่คิดที่ดี กว่าผมจะตระหนักว่าควรจะก่ออิฐ หรือก่อวิหารเวลาก็ผ่านไปหลายไป เหมือนที่คุณสุริยาว่า ทำต้นปีเพื่อให้ถึงสิ้นปี เพิ่งจะมาคิดได้เองก็ผ่านชีวิตการทำงานมาเกือบ 20 ปี
ผมชอบจัง share นี้ได้เพื่อนดี ๆ อีกมากเลย
|
ขอบพระคุณคุณสุริยา ที่ช่วยขยายความการ "ก่ออิฐ หรือ สร้างวิหาร" กับการทำงานให้อย่างชัดเจนมากยิ่งขึ้นด้วยนะคะ
อ.ชาคริตคะ ขอบพระคุณที่เป็นห่วงที่หายไป มัวแต่ไปนั่งถอนหายใจเฮือกๆ อยู่ค่ะ เพราะ..บางครั้งก็มีเรื่องท้อใจบ้างเหมือนกัน แต่พอได้อ่านความห่วงใยจากอาจารย์ และข้อคิดของอาจารย์ ทำให้ได้ข้อคิดต่อไปอีกว่า คนที่เป็นผู้ใหญ่แล้วแต่กลับมีความอ่อนน้อมถ่อมตนได้ขนาดนี้ รู้จักที่จะให้กำลังใจ ให้แรงหนุนผู้น้อยหรือด้อยประสบการณ์กว่า ความรู้สึกนี้เต็มตื้นจริงๆ ค่ะ.. ขอบพระคุณ..มากๆ นะคะ...
|
น่าจะเป็นเพราะเหมือนอ่านความคิดของเราเองเมื่อครั้งก่อนที่เกิดกับผมเองนะครับ ที่ทำให้เข้าใจได้ดี.....
ครั้งหนึ่งเคยเป็นแบบนั้นจริงๆ เป็นช่วงเวลาที่ไม่ดีเลย มันออกจะทรมานนะครับ กับการฆ่าเวลา(เวลาที่ไม่อยากให้มี...เศร้าใจ) แต่วันนี้ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปเยอะ ทำให้ได้คิดหลายแง่ หลายมุมมากขึ้น ครับ
ขอบคุณครับ ...
|
|
คุณสุริยาคะ .. วันหลังเขียนเล่าให้ฟังบ้างสิคะ ว่าเมื่อก่อน ("ครั้งหนึ่งที่เคยเป็นแบบนั้น") กับวันนี้ที่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปน่ะ มันเกิดอะไรขึ้น แล้วก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงหรือแง่มุมที่งดงามยังไงบ้าง.. อยากฟังนะคะ..
|
ความคิดของkon1konชวนให้ตรวจสอบตนเองเช่นกัน เมื่อคิดว่าการสร้างวิหารเป็นเป้าหมาย การก่ออิฐคือการกระทำที่ต้องดำเนินการเพื่อไปสู่เป้าหมายนั้น การที่จะเป็นวิหารได้นั้นมีปัจจัยมากมายที่จะเกี่ยวข้องกับความสำเร็จนั้น (ทีมก่อสร้าง วัสดุที่ใช้ สภาพอากาศในแต่ละช่วง ฯลฯ) เมือมีความเศร้าหรือความท้อเกิดขึ้น (คนที่เป็นห่วงเห็นว่าเราเศร้าแต่ลูกกลับมองว่าเราสำรวมในเวลาเดียวกัน) คงเป็นกลไกลของชีวิตให้เราได้คิดทบทวน ตนเอง พิจารณาเป้าหมายยังต้องการเห็นความสำเร็จของการเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างวิหารอีกหรือไม่ หรือจะเปลี่ยนใจไปปลูกต้นไม้แทน ช่วยให้เราได้เห็นความไม่แน่นอนของจิตเราเองว่ามีการเปลี่ยนแปลง คิดว่านี้คือธรรมชาติของการมีชีวิตนะคะ
ตั้งหลักปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่อเดินไปตามเป้าหมายที่ต้องการ การคิดและทำหน้าที่ครูก็เป็นการคิดที่ดีแล้ว
การได้อ่านข้อเขียนของkon1kon และท่านอื่นๆ ก็ได้รับรู้ว่าเรามีเพื่อนร่วมเดินทางที่ได้พบเห็นสิ่งเหล่านี้มาก่อน
แฟนพันธ์แท้คนหนึ่งที่ติดตามค่ะ
|
|
ต้องขอบพระคุณคุณอุดมอย่างสูงค่ะ ที่กรุณาช่วยถ่ายทอดความคิดเห็น ซึ่งในขณะเดียวกันได้กลายเป็นถ้อยคำที่ให้กำลังใจ ได้ทบทวนและมองตัวเองว่า "ยังต้องการเห็นความสำเร็จของการเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างวิหารอีกหรือไม่" ซึ่งนั่นเป็นแรงขับดันสำคัญที่สุดในการตั้งใจทำสิ่งใดๆ
ความท้อหรือความเศร้า มันก็จริงอย่างที่คุณอุดมบอกค่ะ บางทีในความท้อมันก็ทำให้เราได้หยุดคิด หันมาทบทวน หันมามองว่าเราทำอะไรผิดไปบ้าง ถ้าคิดได้ก็ใช้สิ่งที่ผิดพลาดนั้น มาเป็นฐานปูสำหรับก้าวต่อไปให้ถูกต้องมากขึ้น ในส่วนตัวเองไม่ได้รังเกียจความท้อ แต่มักจะต้องใช้เวลาในการคิดทบทวน และหาแง่มุมว่าจะขอบคุณกับปัญหาที่เข้ามาได้อย่างไร แต่ในความที่ยังเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ก็เลยยังคงต้องการเวลากว่าจะคิดตก และมักจะรู้สึกดี เวลาที่ได้กำลังใจจากคนที่เข้าใจค่ะ
ขอบพระคุณมากนะคะ สำหรับกำลังใจของคุณอุดมค่ะ
|
|
|
ยามใดที่ รู้สึกหมดแรง...พี่จะย่องเข้ามาอ่านบันทึกนี้แล้วมีแรงกลับไปทุกครั้งค่ะ....
|
|
12 พฤศจิกายน 2550 23:25
#1345
เข้ามาอ่านจบแล้วครับ เป็นอีก 1แง่คิดที่ดีในการจะเหลียวมามองชีวิตการทำงานในแต่ละวันกันอีกรอบ ว่าเราทำอะไร...
ทำตอนเช้าเพื่อให้ถึงตอนเย็น... ?
ทำวันจันทร์เพื่อรอให้ถึงวันศุกร์...?
ทำต้นเดือนเพื่อให้ถึงสิ้นเดือน...?
ทำต้นปีเพื่อให้ถึงสิ้นปี...?
นั่นก็หมายความว่า ไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่ทำ แต่ใส่ใจกับเวลาที่จะมาถึงไปวันต่อวัน ไปนาทีต่อนาที เพื่อให้ผ่านพ้นไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ .... เหรอ?
เนื้อหาเรื่อง "ก่ออิฐ หรือ สร้างวิหาร " เป็นสิ่งกระตุ้นให้ย้อนกลับมาคิดในสิ่งที่ทำไปวันๆ ได้ดีครับ ว่าทำอะไรอยู่? และทำเพื่ออะไร?