ก้าวย่าง ทางเดิน ลืมคืนวัน ดั้นด้นไป: ความสุข DAR- During Action Review

ย่างสิบเอ็ดกรกฎา ตื่นขึ้นมาจะทันไหมนะนี่เรา
เร่งรีบเร่งเร่งสุดเหงื่อผุดเอา แสนตัวเบาเบาสบายคลายเรื่องหนัก

ออกสตาร์ทหลังตั้งสติมิช้าชัก เข้าเกียร์ผลักเดินหน้าหาช้าไม่
รถก็ติดคิดออกมาเอ้ย*จะรีบไป แล้วทำไมขับแชไม่แลเพื่อน

เจ้าไฟแดงแข่งกันติดคิดบ้างไหม คนรีบไปต้องติดแหง็กเก๊กซิมหนา
ไฟเขียวเจ้าเที่ยวไหนหนาโปรดรีบมา ร้อนอุราดั่งไฟรุมสุมกองเพลิง

โอ้พระเจ้าเข้ามาแล้วแจวรีบรี่ มองหาที่จอดรถลดเลี้ยวซ้อน
นั่นก็เต็มนี่ก็แน่นคนมาก่อน ต้องจอดซ้อนคันซ้ำต้องทำใจ

ได้แล้วหนารีบพุ่งคว่าถุงใส่ หยิบมาได้ laptop ที่ชาร์จไฟ
คว้าหนังสือธรรมะใส่ย่ามไป แว๊บทันใดในใทดันลงบันได

จะข้ามทางม้าลายอ๊ายรถมา รปภ.ขาโปรดช่วยผมสักครา
โบกให้รถหยุดก่อนอย่ารอรา ผมเกรงว่าจะไม่ทันวันนี้อบรม

เดินผ่านทางไปรษณีย์เสียงพี่เน็ก ซุ่มเสียงเด็กไม่มีหวานผ่านรูหู
พอหันหน้าไอหย๊าผิดเลยตรู คนเรียกอยู่เป็นคุณป้า คนหน้าแชร์

เดินขึ้นมาเจอค่าหน้าน้องยาม เอ่ยทักถามหยอกนิดพอคิดถึง
เจอสาวน้อยกองแผนบ่นรำพึง แล้วฉันจึงเข้ามานั่งข้างวิทยากร

เราเอง