สุข--ขาอยู่หนใด

การประชุมส้วมโลกที่ผ่านมาหลายคนถึงกับตะลึงงึนงันว่า...

พระเจ้ามันมีการประชุมเรื่องนี้ในโลก.[นี้ด้วยเหรอ แต่เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่ามันเป็นเช่นนั้นจริงๆ นี่คือเรื่องจริง เห็นภาพและอ่านข่าวนี้แล้วก็คิดได้ว่า เรื่องใกล้ตัวที่ชาวโลกถูกลืมมานาน แต่แล้ววันหนึ่งชาวโลกก็หันหลังกลับมามองสิ่งที่ใกล้ตัวมากที่สุด หากจะถามว่าเช้าๆเมื่อคุณตื่นขึ้นมา ...สถานที่แรกที่คุณนึกถึงและอยากไปมากที่สุด..คือที่ไหน....หรือนึกถึงอะไรเป็นลำดับแรก... หมายคนน่าจะบอกว่า นึกถึงห้องน้ำ และหากถามต่อว่าเหตุใด เจ้าจึงนึกถึงห้องน้ำ หลายคนคงตอบว่า ก็เพราะเรามีทุกข์มาตลอดคืน...  เช้าตื่นมาเราก็หาที่ปลดปล่อยความทุกข์เพื่อรับความสุขของเช้าวันใหม่  ..และหากใครที่เคยเดินทางแล้วต้องพักค้างอ้างแรม แบบว่าผิดที่ผิดทางหรือต้องใช้เวลาเดินทางยาวแล้วหาห้องน้ำไม่ได้แล้วละก็ คงจะรับรู้อารมณ์แบบนี้ได้ดีทีเดียวว่า.....มันสุดแสนจะทุกข์ระทมและทรมานมากน้อยเพียงใด  ....ทุกข์ใช่มั้ยล่ะ.....และแน่นอนที่สุดหลายคนคงอยากจะตะโกนว่า   สุ ขา อยู่หนใด......

     ว่าไปถึงไหนแล้วล่ะ.... การประชุมส้วมโลก.... ทำให้เรานึกเราคิดถึงและหันกลับมามองสิ่งที่ใกล้ตัวเรามากที่สุดและเป็นสิ่งที่เรามองข้ามมาแสนนาน หลายหน่วยงานมีการประกวดส้วมสะอาด หลายหน่วยงานเริ่มหันมาสนใจปักกวาด เช็ดถูส้วมของตนเอง ตามที่เราเคยเห็นในรายการสะเก็ดข่าวเรื่องข่าวแปลกต่างๆทางสถานีโทรทัศน์

  อ่านมาถึงตรงนี้....คุณคงจะงงว่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกับ สุข- ขา อยู่หนใด ......ที่ผู้เขียนพยายามจะบอก..........

อย่างที่บอกว่าเรื่องใกล้ตัวแต่เรามองข้าม หาสุขที่ใดเล่าเพียงแค่ก้มลงมองที่ตัวเอง นั่นแหละสุขที่ตามหา สุข ทุกข์ อยู่ที่ใจใช่ใครกำหนด หากคุณรู้สึกไม่มีความสุข และกำลังวิ่งหาว่ามันอยู่หนใดแล้วล่ะก็ ลองหาสุขจากสิ่งที่ใกล้ตัวคุณมากที่สุด...โดยหากระจกสักบานแล้วยืนด้านหน้ากระจกบานนั้น ......ทันใดนั้นเองความสุขจะปรากฎอยู่ อย่างน่าอัศจรรย์ ......เจอมั้ยคะความสุขที่คุณมัวแต่มองหาจากภายนอก ค้นหาและมองให้เห็นสุขจากภายในที่ใครก็หาไม่เจอนอกจากตัวคุณเอง  ลองลุกขึ้นปัดกวาด เชข็ดถูใจของคุณดูบ้างสิคะ บางครั้งเราอาจลืมเลือนและปล่อยให้มันสกปรกเลอะเทอะ อย่างกะส้วมสาธารณะไร้คนเหลียวแล ....แต่ปัจจุบันนี้ชาวโลกกลับหันมาชำระล้างส้วมที่ถูกลืมมานาน แล้วคุณล่ะ วันนี้ชำระล้างใจให้สะอาดแล้วจะพบว่า สุข อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

    จบแบบดื้อๆ สำหรับบันทึกแรกในชีวิต   ที่ปรารถนาให้คุณพบความสุขง่ายด้วยตัวคุณเอง หากใครยังหาไม่เจอก็ดติดตามบันทึกต่อไปแล้วจะรู้   สุข-ขาอยู่หนใด