ทำงานดีให้ได้ดี มีประโยชน์สุข

ได้เห็นหลายคนทำงานอย่างเข้มแข็ง ด้วยความรับผิดชอบ มีทักษะการแก้ปัญหาที่ดีจนงานสำเร็จลุล่วงไปอย่างดี แต่บารมีไม่เกิด และไม่แน่ใจว่ามีความสุขหรือไม่ แต่ที่แน่ ๆ  เห็น  เพื่อนที่ทำงานด้วยไม่เห็นความดีที่ทำ จากการสังเกตเห็นว่า มักเอากระบวนการทำงานที่มีปัญหามาบ่น พาดพิง ตำหนิไปถึงคนที่ทำงานด้วย ก็เลยทำให้เพื่อนไม่ทราบซึ้งในผลงานที่ทำ กลับไปรู้สึกไม่ดีกับคน ๆ นั้น อึดอัดที่จะพูดคุยและทำงานด้วย ทำให้ขาดน้ำใจและความเต็มใจในความร่วมมือถึงแม้จะตั้งกระบวนท่า กำหนดบทบาทหน้าที่กันอย่างไร ก็ทำไปแบบไม่เต็มใจ ไม่มีความรู้สึกว่าเป็นทีมงาน พูดง่าย ๆ ทำงานร่วมกันแบบไม่มีความสุข มาแต่ตัว ใจไม่มาด้วย ทำงานร่วมกันแบบตัวใครตัวมัน  เรียกว่า ร่วมงาน แต่ไม่ร่วมมือ ไม่ร่วมใจ  บรรยากาศการทำงานไม่ดี ผู้คนไม่ยิ้มแย้มแจ่มใสให้กันด้วยความจริงใจ (อะไรคือสาเหตุ)

 จากภาพที่ได้ แสดงว่าท่านนั้นมีความสามารถและรับผิดชอบในการทำงาน แต่ติดที่ยังมองการกระบวนการทำงานที่มากระทบเป็นด้านลบไปกลบความสำเร็จของงานที่ทำและความสามารถของตนเอง คือหากไม่นำปัญหาการทำงานสำเร็จแล้วมาพาดพิง ตำหนิคนที่ทำงานด้วย เพื่อนก็เห็นความสามารถแล้ว เรียกว่าไม่พูดให้เสียพลังงาน อารมณ์ ความรู้สึก ก็ได้ความรู้สึกดีๆ แล้ว คงต้องนึกดูให้ดีว่าความสำเร็จของงานก็เกิดจากการให้ความร่วมมือส่วนหนึ่ง ลองเอาใจเขามาใส่ใจเราที่ให้ความร่วมมือแล้ว ยังถูกตำหนิอีกจะรู้สึกดีหรือไม่ จะให้ความร่วมมืออย่างเต็มใจหรือไม่ ทำให้ทำงานกี่ครั้ง ๆ ก็เหมือนเดิม แถมยังไปต่อว่าอีกว่าพวกไม่พัฒนา ไม่มีความสามารถ (ซ้ำเติมเข้าไปอีก ทางที่ลบนะ ก็ความรู้สึกที่ลบกลับมามากขึ้น มากขึ้น)  

แล้วจะทำอย่างไร สิ่งแรกต้องทำใจให้เป็นบวก พิจารณาให้ดีว่างานสำเร็จด้วยเราคนเดียวไม่ได้ (หากได้คงไม่ต้องให้คนอื่นมาช่วยแล้ว) แสดงว่าต้องมีคนอื่นมาช่วยให้ความสำเร็จ จึงต้องขอบคุณเขา ไม่ใช่ไปต่อว่า ตำหนิเขา แล้วมาพิจารณาดูว่า จะมาร่วมคิดร่วมทำให้งานดีขึ้นอย่างไรในฐานะเพื่อนร่วมงานที่ต้องพึ่งพาอาศัยกัน โดยเน้นที่คำว่าเพื่อน (ที่เราสามารถให้ได้มากกว่าหน้าที่) สิ่งสำคัญต้องคิดพิจารณาให้ดีว่า การกระทำของเราเกิดผลดีกับใครบ้าง โดยเฉพาะต่อตัวเรา เพื่อนชื่นชมยินดีว่าเราเก่ง มีความสามารถ เดินไปไหนก็มีแต่คนยิ้มรับ มีความสุขและอยากทำงานด้วย คิดเพิ่มขึ้นว่า สิ่งที่เราทำนั้น ช่วยให้เราสามารถทำงานได้ดีขึ้นในครั้งต่อไปหรือไม่ หรือว่ากลับมีปัญหาเพิ่มขึ้น เชื่อว่าผู้มีความสามารถคิดได้ ทำได้ เพียงตั้งสติ ไตร่ตรองผลกระทบบวก-ลบให้ดี ว่าทำดีอย่างไรให้คนอื่นเห็น ลดความรู้สึกทางอารมณ์ของเรา เอาความรู้สึกเพื่อนรวมงานมาเจือจางความรู้สึกของเรา (ไม่ยาก เพียงคิดว่า หากเราเป็นเขา เรารู้สึกอย่างไร อย่างจริงใจนะ)   

ความจริง ปัญหามีทุกที่ หลายที่ไม่มีปัญหา ต้องทำให้เป็นปัญหา เพื่อจะได้แสดงความสามารถและความฉลาดของคน เพราะไม่มีปัญหา ก็ไม่เกิดการพัฒนา ไม่เกิดปัญญา (แต่เหตุการณ์นี้ ดูเหมือนเอาปัญญาไปสร้างปัญหานะ อย่างน้อยก็กับตนเองและการทำงานร่วมกัน)