Bottom up planning

การวางแผนส่วนใหญ่เป็นการทำของฝ่ายบริหารจึงทำจากบนลงล่าง คิดวางแผนจากส่วนบนที่เรียกว่า top down planning ซึ่งส่วนใหญ่ทำในภาคเอกชนที่มีการบริหารจัดการ ควบคุมส่งต่อจากบนลงล่างอย่างมีประสิทธิภาพ และมีระบบรายงานตรวจสอบที่เข้มแข็งที่ทำให้แผนดำเนินการอย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล

แต่หน่วยงานภาครัฐ โดยเฉพาะสถาบันการศึกษา มหาวิทยาลัยที่มีอาจารย์ที่มีความรู้ ความสามารถ ความเก่งเป็นผู้ทำภารกิจหลักในการเรียนการสอน การผลิตบัณฑิต การวิจัย และการบริการวิชาการ รวมถึงการเป็นอิสระทางวิชาการ การวางแผนจากบนลงล่างจึงยากที่จะทำให้แผนดำเนินไปอย่างมีประสิทธิภาพ เพราะขาดความท้าทายของคนทำภารกิจ ทำให้แผนไม่ได้คิดจากคนทำ ทำให้ไม่ใครนำแผนมาใช้ บางที่ฝ่ายบริหาร ธุรการก็ไม่ได้ทำ บริหารจัดการตามแผน ทำให้แผนเป็นแค่จัดทำแผนแต่ไม่มีใครทำตามแผน

เนื่องจากความเป็นมหาวิทยาลัยเป็นชุมชนวิชาการ คนทำงานหลักคืออาจารย์ที่มีทั้งวุฒิการศึกษา มีความเก่ง มีความเชื่อมั่นเชี่ยวชาญในสาขาวิชาของตน การทำแผนจึงต้องทำให้ท้าทาย ให้เป็นการคิดจากคนที่ทำ แล้วคิดประสานให้เป็นแผนของหน่วยงานและองค์กร

ฝ่ายบริหาร ฝ่ายสนับสนุนช่วยอำนวยความสะดวก เพิ่มความคล่องตัว ความรวดเร็วในการทำงาน

และจัดรระบบท้าทายในการเสนอผลงาน ความก้าวหน้า ซึ่งเป็นการทำแผนจากล่างขึ้นบนที่เรียกว่า bottom up planning ที่เป็นการทำแผนแบบคนทำเป็นคนคิดและทำจริง ทำด้วยความท้าทาย โดยฝ่ายบริหาร ฝ่ายสนับสนุนรับผิดชอบในการบริการอำนวยความสะดวก ที่ไม่ใช่การควบคุมกำกับ แต่ทำแบบท้าทายจึงส่งผลดีต่อการจัดการภารกิจโดยเฉพาะการผลิตบัณฑิต การจัดการเรียนการสอน การวิจัย และการบริการวิชาการ ที่เป็นคำสัญญาจากคนทำไม่ใช่ฝ่ายบริหารที่คิดแล้วไม่มีใครทำ