อย่าใช้เวลาจำกัดค่าตน

ทุกคนมีเวลาจำกัดตามอายุไข เวลาที่ใช้ไปทำให้มีเวลาเหลือน้อยลงตามเวลาที่ใช้ไป

การใช้เวลาต้องทำให้เกิดค่า มิฉะนั้นค่าจะลดลง

ค่าคนเกิดจากมีความรู้ ความสามารถ และใช้ความสามารถ

การไม่ตั้งใจเรียนรู้ทำให้มีความรู้น้อย ด้อยความสามารถ ด้อยค่าหางานทำได้ยาก ทำงานได้ค่าน้อย

การมีความรู้ ความสามารถต้องใช้จึงได้ค่า มีค่า และเพิ่มค่า เพราะยิ่งใช้ยิ่งชำนาญ ยิ่งสร้างสรรค์ ยิ่งเพิ่มค่า

การใช้ความรู้ ความสามารถ ไม่ใช่แค่ใช้แค่ทำ ต้องเรียนรู้ พัฒนา จึงเพิ่มค่าได้

การเรียนรู้จากการทำ ไม่ใช่แค่จากตนเอง ต้องเรียนจากคนอื่นที่มีดี มีเสียแตกต่างกัน แล้วนำมาปรับใช้สิ่งที่ดี และไม่ทำสิ่งไม่ดี จึงทำให้มีค่าเพิ่มมากกว่าที่ทำที่เรียนจากตนเอง

การปรับค่าต้องปรับใช้เทคโนโลยี ต้องทันสมัย ตรงใจลูกค้า จึงเพิ่มค่า ยั่งยืน และมั่นคง คนที่ปรับตัวไม่ทันจะหมดค่าไป

ดังนั้น อย่ารังเกียจคำติว่า ที่เป็นการแสดงความต้องการที่ต้องนำมาสร้างค่า ว่ามีความต้องการไหนมากน้อยเพียงใด สิ่งไหนต้องนำมาปรับ สิ่งไหนไม่คุ้มค่า เพื่อพัฒนาค่าของตนเอง

การใช้เวลาที่จำกัด ต้องใช้ให้เกิดค่า หากใช้ไม่เกิดค่า ไม่ตรงกับที่ต้องใช้จะทำให้มีเวลาจำกัด

 เช่น เล่นมากไปทำให้เรียนไม่ทัน ดูหนังสือสอบไม่ทัน ทำงานไม่ทัน ทำให้ทุกอย่างถูกจำกัดด้วยเวลา เพราะไม่จำกัด ไม่จัดการการใช้เวลา ทำให้มีเวลาจำกัด เหลือเวลาที่ต้องการใช้น้อยไป

เนื่องจากเวลาเพิ่มขึ้นและเหลือน้อยลงตามอายุ

จึงต้องดูว่าได้ใช้เวลาเป็นไปตามอายุหรือไม่ อายุเรียนกับความรู้ความสามารถที่ได้

รวมทั้งเทียบกับคนอื่นที่มีความเจริญก้าวหน้า จะได้รู้ว่าใช้เวลามีค่าเพียงใด

มีอะไรต้องปรับให้ดี มีอะไรต้องลด จะให้เวลาที่ทำอะไร ให้ได้อะไร เพื่อจัดการการใช้เวลาให้ดี ให้มีค่ากับตัวเอง

ความจริงเวลามีค่าไม่จำกัด แต่ที่จำกัดเพราะความรู้ ความสามารถ ที่ใช้เวลาสร้างให้มีมากพอ จึงทำให้การใช้เวลาจำกัดค่า

คนที่เจริญก็มีเวลาไม่ต่างกัน แต่มีความสามารถ ความรู้ใช้สร้างค่าได้ดี จึงมีมากกว่า

ส่วนใครจะเป็นอย่างไร มีค่า สร้างค่าได้มากน้อยก็ขึ้นกับการใช้เวลาของคนนั้น

หากใช้ไม่ดีก็มีค่าจำกัด สร้างค่าได้จำกัด จำกัดโอกาสดารสร้างค่า และถูกจำกัดด้วยเวลาของตนเอง