ข้อคิดสะกิดการทำงาน

ทุกอย่างในโลก จากดีเป็นร้าย และจากร้ายเป็นดีได้ อยู่ที่ความพอดี หรือเรียกว่า สมดุล (อีกแล้ว) ข้อคิดต่อไปนี้ น่าจะเป็นข้อคิดไว้สำหรับสะกิดในการทำงาน เพื่อหาจุดพอดี

ความคิดความรู้ที่ไม่ได้ทำให้เกิดเป็นรูปธรรม เรียกว่า ฝัน

ฝันที่ทำให้เกิดความเป็นจริงได้ เรียกว่า ความรู้ และหากสามารถใช้ประโยชน์ได้ จึงเรียกว่ามีคุณค่า มีประโยชน์ หากนำไปสร้างเป็นเครื่องมืออุปกรณ์ที่ใช้ประโยชน์ได้ เรียกว่า สิ่งประดิษฐ์ ยิ่งไปกว่านั้น ถ้านำไปผลิตขายเป็นอุตสาหกรรมได้ เรียกว่า นวัตกรรม

หากฝันและแสดงออกด้วยการพูดพล่ามไปเรื่อย อาจเรียกว่า เพ้อฝัน เป็นความคิดความรู้ที่ไร้สติ มากกว่านั้น จนพูดกับใครไม่รู้เรื่องแล้ว เรียกว่า เสียสติ และเป็นบ้าในที่สุด

ความรู้ ที่ไม่นำไปใช้ประโยชน์ หากบันทึกไว้ ก็เป็นกระดาษเปื้อนหมึก ที่อาจมีค่าน้อยกว่ากระดาษเปล่า (ยังห่อกล้วยทอดได้)

ผู้มีความรู้ แล้วใช้สำหรับคุยโวโอ้อวด ข่มและดูถูกผู้อื่น  นอกจากไม่มีประโยชน์แล้วยังทำให้คนอื่นเดือดร้อนอับอาย ตัวเองก็อาจเป็นรังเกียจ (ยกเว้น ทาสที่เป็นลิ่วล้อ ที่คอยยุยงให้เสียผู้เสียคนยิ่งขึ้น)   เรียกว่าเก่งแต่ไร้คุณธรรม หรืออวดเก่ง ไม่ใช่คนเก่งจริง เพราะไม่มีประโยชน์อันใดเลย  หากเป็นต้นไม้ ก็เปรียบเป็นวัชพืชที่ร้ายแรง ปราบยาก เป็นปัญหามากต่อการผลิตพืช มีหนามร้าย ใครเข้าใกล้ก็บาดเจ็บ

การเป็นบ้า หากมีสติ เช่น บ้างานที่มุ่งมั่นในการทำงาน บ้าเรียนที่มุ่งการเรียนรู้ การบ้าที่ไม่ทำลายสิ่งของและทำร้ายผู้อื่น ก็ไม่มีโทษ เพียงแต่ไม่มีประโยชน์ และอาจเป็นภาระแก่ผู้อื่นบ้าง แต่ก็ดีกว่าคนดีที่ไปทำร้ายคนอื่นให้เดือดร้อน

จึงอยู่จะเลือกว่าเป็น อย่างไร ระดับไหน  ที่ พอดี พอดี พอดี