ดี-เลว

ทุกคนมีดี มีเลวด้วยกันทั้งนั้น เพียงแต่คนดี ได้ดี ทำดีมากกว่า

และทุกการกระทำก็มีดี มีเลว แม้แต่คนที่ไม่ทำอะไรเลยที่ถือว่าไม่ได้ทำดี ทำเลว

 เริ่มตั้งแต่การไม่เรียนก็ไม่รู้ ไม่ทำก็อยู่ไม่ดีไม่มีค่าก็เข้าข่ายว่าไม่ดี ไม่มีอะไรดีเช่นกัน

การทำดีก็มีทำดีให้ตัวเป็นดีระดับต้น จะให้ได้ดีมีค่าต้องทำดีและทำให้ดีแก่คนอื่น และทำให้คนอื่นได้ดีด้วย ยิ่งทำมากก็มีค่ามาก

และการจะทำดีได้ต้องมีดีคือมีความรู้ ความสามารถดี คิดดี ทำดี ไม่ทำให้มีปัญหา

ด้านการทำเลวหรือไม่ดีก็เช่นกัน ระดับต้นเป็นทำเลวให้แก่ตนเอง ด้วยการทำให้ตัวเองไม่ดี ไม่มีดี ไม่ทำหน้าที่ตนเองให้ดีในการเรียนรู้ ทำตัวเองให้มีดี จึงทำให้ตัวเองมีปัญหา

ยังสร้างปัญหาแก่ครอบครัว พ่อแม่ ครู อาจารย์ โรงเรียน สถานศึกษาว่าดูแล สอนคนได้ไม่ดี

การทำเลวขั้นต่อไปคือการทำให้เกิดปัญหาความเดือดร้อน ได้แก่ การไม่ปฎิบัติตามกฏ กติกาทั้งทางกฎหมาย สังคม ส่วนรวม เช่น การจอดรถในที่ห้ามจอดและไม่ควรจอด การไม่สรวมหมวกกันน๊อค การแซงคิว เป็นต้น

แต่การทำชั่วเป็นการทำผิด ตั้งใจทำผิดทั้ง ๆ ที่รู้ว่าผิด รู้ว่าไม่ดี เช่น การเสพยาเสพติด การทำร้ายคนอื่น การทำลายสิ่งของต่าง ๆ ทั้งส่วนตัวและส่วนรวม

โดยเฉพาะคนที่ทำให้คนอื่นทำชั่ว เช่น คนขายยาเสพติด คนที่หลอกล่อคนไปในทางไม่ดี เป็นต้น

ดังนั้น คนได้ดีไม่ใช่คนไม่ทำอะไรเลย เพราะถึงไม่ทำเลว ทำชั่ว แต่ไม่ทำดี ไม่ทำให้ตนเองมีดี ก็อยู่ไม่ได้ไม่ดี และไม่มีค่า ทำให้มีภาระแก่คนอื่น โดยเฉพาะพ่อแม่

สุดท้ายก็เป็นคนไม่ดีไปด้วย

ฉะนั้น เกิดเป็นคนต้องทำให้ตนมีดี มีความสามารถ สร้างค่าได้ดี มีประโยชน์ จะได้ไม่สร้างปัญหาให้ใคร รวมทั้งตัวเอง

เพราะคนไม่มีดี ไม่มีความสามารถ คนแรกที่มีปัญหา เดือดร้อนคือตัวเองจนสร้างปัญหาให้คนอื่นจนทำไม่ดี เป็นคนไม่ดีเพราะไม่มีดี ไม่ทำดี