Active learning ๓: พฤติกรรมของผู้สอน

จากความจำเป็น http://share.psu.ac.th/blog/fnr-devolop/14806 

และการปรับบทบาท http://share.psu.ac.th/blog/fnr-devolop/14836

มาถึงพฤติกรรม ซึ่งเป็นอีกส่วนที่สำคัญในการสร้างคนให้พร้อม ให้ดี ตามเป้าหมายการพัฒนาคน

•  เริ่มจากสอนให้เห็นค่าของเวลา แต่ทางปฏิบัติ มีคนจำนวนมากต้องมารอประธานทุกที และประธานก็มาสายทุกที แสดงว่า เวลามีค่าเฉพาะของประธาน เท่านั้นหรือ ความจริง หากเอาเวลาที่คนมารอทุกคนรวมกันมีค่ามากกว่าของประธานมากมาย แสดงว่าไม่ว่าเวลาของใคร ๆ ก็มีค่าเท่ากัน
•  สอนให้รักษาเวลา แต่ผู้สอนมาสอนสาย หมดเวลาไม่ยอมเลิก อ้างว่าสอนไม่ทัน ไม่สนใจว่าใครจะใช้ห้องสอนต่อ ไม่สนใจว่าผู้เรียนจะไปเรียนวิชาถัดไปไม่ทัน หรือไปสาย แต่หากเป็นวิชาที่สอน นักศึกษามาสายก็ด่าทอ บอกว่าต้องรักษาเวลาเข้าเรียนให้ทัน
•  ย้ายเวลาสอนประจำไปตอนเย็น วันหยุด อ้างว่าต้องไปสอนที่อื่นด้วยการรับค่าตอบแทนเพิ่ม
•  ส่งคะแนนสาย อ้างว่าเพราะสอบวิชาสุดท้าย ตรวจข้อสอบไม่ทัน ผู้เรียนมาก ซ้ำร้ายไปกว่านั้น อ้างว่าต้องไปราชการ แย่ไปกว่านั้น ขอลาพักผ่อนในช่วงเวลาดังกล่าว แต่พอผู้เรียนไม่เข้าเรียนก็ด่าทอ ต่อว่า (เอ หากเป็นลูกหลานเรา หรือตัวเรา และมีผลทำให้สมัครงานไม่ได้ ไม่ทัน จะรู้สึกอย่างไร? โกรธเป็นฟืน เป็นไฟ ฟ้องร้องเรียกค่าเสียหาย ที่ทำให้หมดโอกาสในชีวิตในตำแหน่งงาน) 
•  สอนผู้เรียนไม่รู้เรื่อง ไม่สามารถจูงใจให้อยากเข้ามาเรียน แทนที่จะหาทางพัฒนาการสอนให้ดีขึ้น กลับโทษว่าผู้เรียนไม่เก่ง โง่ (ไม่แน่ใจว่า ใครที่ไม่เก่ง ผู้สอนหรือผู้เรียน ผู้สอนเก่งทำไมไม่สอนให้ผู้เรียนเรียนรู้เรื่อง อยากเรียน

ละครไม่สนุก จะโทษผู้ดู หรือผู้แสดง อาหารไม่อร่อย จะโทษคนทำ หรือคนกิน

ที่สำคัญกว่า ผู้สอนรับเงินมาสอน ผู้เรียนเสียเงินมาเรียน จะให้ใครออกดี? ถ้าเป็นนายจ้าง)

•  สอนให้มีคุณธรรม จริยธรรม แต่กลับไม่ประพฤติดังกล่าวมาแล้ว ทั้งเอาเปรียบผู้เรียน เอาเปรียบหน่วยงานต้นสังกัด 

หากลองคิดเปลี่ยนบทบาทว่า หากเป็นผู้ปกครอง เป็นผู้เสียภาษี เป็นนายจ้าง จะจ้างผู้ที่มีพฤติกรรมเหล่านี้หรือไม่ให้ทำหน้าที่ดังกล่าว คงจะได้คำตอบชัดเจน

 Active learning ไม่ใช่ active teaching หรือสอนลูกเดียว แต่ต้องเป็น active being และ actual being จับค่าที่แท้จริงของการอยู่ร่วมกันมาเป็นบทเรียน  

Active learning ไม่ใช่การสอนวิธีใหม่ แต่เป็นที่ใจของผู้สอนที่ต้องปรับใหม่ให้เห็นเป้าหมายและเปลี่ยนบทบาท กระบวนการ และพฤติกรรม จะได้แยกแยะได้ถูกว่า สอนเกินความจำเป็นหรือไม่ อะไรที่ไม่ต้องสอน เพราะไม่ได้ใช้งาน แล้วเอาเวลาที่เหลือไปเน้นย้ำให้เกิดผลได้จริง ๆ น่าจะมีเวลาเหลืออีกมาก ๆ ทีเดียว

ฝากให้คิดถึงความจริงว่า หน่วยความจำของคนเพิ่มไม่ได้ แต่เพิ่มประสิทธิภาพได้ ด้วยการคิดเป็น ทำเป็น จัดระบบเป็น เรียนรู้เป็น แล้วนำเครื่องมือมาช่วยเพิ่มความจำ  

ที่บันทึก ต้องการแสดงว่า พฤติกรรมของผู้สอนเป็นบทเรียนที่สำคัญมาก ๆ ของ active learning จริงไหม การเป็นต้นแบบที่ดี ก็จะเป็นบทเรียนที่ดี แสดงถึงสิ่งนั้นต้องดีและมีความจำเป็น ที่ทุกคนต้องปฏิบัติ อันไม่ใช่บทบาทการแสดง แต่เป็นบทบาทของชีวิตจริง ๆ