ความเห็น: 3
ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (13): ห้องสมุดเป็นแหล่งเรียนรู้ที่สนุกสนานของเรา
สภาพแวดล้อมทางสังคมของที่เพิร์ธเป็นอีกเรื่องที่ติดอยู่ในใจเสมอ อยากให้บ้านเรามีสิ่งดีๆแบบนั้นบ้างจริงๆ ไปอยู่ตรงนั้น ไม่ว่าจะเห็นอะไรก็นึกถึงบ้านเราไปเสียทุกครั้ง แต่ก็บอกได้ว่าเลือดรักชาติแรงมากๆค่ะ เพราะถึงยังไงก็เลือกที่จะกลับมาบ้านเรา และอยากให้ลูกๆรับรู้สภาพของบ้านเมืองไทยเราให้เต็มที่ แล้วหากเขาจะเลือกอยู่ที่ไหนยังไงต่อไปก็เป็นเรื่องของเขาเอง เรื่องในวารสารสายใยพยา-ธิตอนนี้เป็นเรื่องที่พูดถึงเรื่องทั่วๆไปในเพิร์ธต่อค่ะ
ห้องสมุดเป็นแหล่งเรียนรู้ที่สนุกสนานของเรา
ทุกย่านของเพิร์ธจะมีห้องสมุดประชาชนที่ดีมากๆ เป็นที่พักผ่อนของสมาชิกในชุมชน วิธีสมัครสมาชิกก็ง่ายมากขอเพียงมีหลักฐานว่ามีถิ่นที่อยู่แน่นอนก็จะทำบัตรห้องสมุดได้ ไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ ทุกคนมีบัตรได้ รวมทั้งเด็กเล็กๆ (ไม่จำกัดอายุทั้งน้อยและมาก) ยืมได้ครั้งละ 8 อย่าง ครั้งละประมาณ 2 สัปดาห์ เขามีทั้งหนังสือ เทป วิดีโอ แผ่น CD ไว้ให้บริการ เรียกได้ว่าเป็นสถานที่ของคนทั้งครอบครัวเลยทีเดียว พวกเราจึงมีกิจวัตรที่ทำเป็นประจำทุกสัปดาห์คือ ไปห้องสมุดกัน บางครั้งก็นั่งอ่าน นั่งเล่นคอมพิวเตอร์ อยู่ที่ห้องสมุดเป็นชั่วโมงๆ
เด็กๆจะอ่านหนังสือกันเป็นชุดๆ เขาจะมีนักเขียนเรื่องอ่านเล่นของเยาวชนมากมายให้เลือกอ่าน มีหนังสือเกี่ยวกับการประดิษฐ์โน่นนี่ให้เราได้ยืมเอามาออกแบบเล่นกันได้อีกหลายๆโอกาส เช่นการพับกระดาษ การทำอาหารง่ายๆ เกมส์ ฯลฯ พวกเราจะใช้สิทธิกันเกือบครบอยู่เสมอ นอกจากนั้นบัตรห้องสมุดของย่านที่เราไปยังสามารถใช้ยืมหนังสือร่วมกับห้องสมุดของย่านอื่นได้ด้วยในบางย่าน ทำให้เราได้มีโอกาสไปเยี่ยมเยือนห้องสมุดหลายๆย่าน พบว่ามีบริการดีๆแบบนี้ทุกที่ไม่แตกต่างกันเลย เจ้าหน้าที่ของแต่ละห้องสมุดก็เป็นมิตร ให้บริการอย่างมีความสุข คิดถึงบ้านเราเป็นยิ่งนัก อยากเห็นบ้านเรามีแบบนี้บ้างจัง ทำให้เด็กๆมีความสุขกับการอ่านกันมาก เพราะโรงเรียนก็จะสนับสนุนให้เด็กอ่านหนังสือทุกชนิด หนังสือเรียนของเขาก็ไม่มีให้ท่องจำอะไรมากมาย ส่วนมากจะเป็นการเรียนอ่านเขียนให้เข้าใจ วิชาต่างๆมักจะมาเป็น theme ผสมผสานกัน ให้เด็กคิดค้นคว้ามากกว่าการอ่านและท่องจำ หนังสือที่ในห้องเรียนซึ่งมีไว้ให้ยืมกลับมาอ่านที่บ้าน ก็เป็นหนังสืออ่านเล่นของเด็กทั้งนั้น ทำให้เด็กมีความสุขสนุกกับการอ่าน
เราค้นพบว่าห้องสมุดประชาชนของเมืองหาดใหญ่ ก็เป็นแหล่งที่ดีแห่งหนึ่ง ในการยืมหนังสือค่ะ ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา สามหนุ่มก็ได้มีโอกาสพักผ่อนด้วยหนังสืออ่านเล่นภาษาไทยหลากหลายเรื่องที่เราช่วยกันแนะนำให้ลูกลองอ่านดู การยืมหนังสือจากห้องสมุดนั้น มีข้อดีชัดๆคือ ต้องคืนตามกำหนด ทำให้เราต้องอ่านให้จบนั่นเอง
ต่อมาจาก: ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (1): จุดเริ่มต้น
ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (2): สองวันแรกในออสเตรเลีย
ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (3): ปริญญาโทหลักสูตร Master of Laboratory Medicine
ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (4): การสมัครเรียนปริญญาเอก
ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (5): Proposal
ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (6): เรื่องประทับใจเกี่ยวกับอาสาสมัครในงานวิจัยต่างๆ
ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (7): ความประทับใจที่ได้รับจากอาสาสมัคร
ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (7): ความประทับใจที่ได้รับจากอาสาสมัคร (2)
ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (8): น้ำใจที่ได้รับตอบแทน
ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (9): ชีวิตทั่วๆไปในเมืองเพิร์ธ
ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (10): เรื่องของลูกๆ
ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (11): วิธีการทำงานในห้อง lab ที่ได้รับคำชมว่าดี
ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (12): ธรรมชาติคือส่วนประกอบของชีวิตประจำวันในเมืองเพิร์ธ
Other Posts By This Blogger
ความเห็น
รัฐบาลไทยน่าลงทุนเรื่องห้องสมุดมากๆ ให้เหมือนเรื่องต่างๆ ที่ทุ่มงบประมาณกันเป็นพันล้าน ทุกปี เฮ้อ
"ใจสั่งมา"
แต่หนังสือที่ห้องสมุดประชาชนก็จะหลากหลายกว่านะคะ อาจารย์
บ้านเราใช้เงินกันแปลกๆเป็นเรื่องปกติไปแล้วค่ะ แต่เท่าที่มีงบอยู่นี่ก็ถือว่าคนบริหารทุนทำได้ดีอยู่นะคะ เพิ่งได้ข่าวว่าที่สงขลามีห้องสมุดเคลื่อนที่แล่นไปจอดริมชายหาดให้ยืมหนังสืออ่านได้ด้วยนะคะ ช่วงหลังๆนี้มีการส่งเสริมเยอะค่ะ คนที่รักการอ่านก็อยู่เป็นแวดวง เราแค่ต้องช่วยกันขยายขึ้นเท่านั้น เพราะเป็นเรื่องที่ต้องสั่งสม ไม่ใช่ชวนกันได้ง่ายๆเท่านั้นเองค่ะ
15 กันยายน 2556 20:07
#92821
ด้วยความที่เรามีหอสมุดเอง ทำให้ผมไม่ได้ใช้บริการห้องสมุดเมืองหาดใหญ่เลยครับ