ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (2): สองวันแรกในออสเตรเลีย

สองวันแรกในออสเตรเลีย 

วันแรกที่ไปถึงเป็นวันพฤหัส ทาง AusAID จัดคนมารับเป็นนักศึกษา UWA ชาวสิงคโปร์ และจองที่พักเป็นหอพักของมหาวิทยาลัยซึ่งอยู่ตรงข้ามกับบริเวณ main campus ไว้ให้ วันรุ่งขึ้นทาง ผู้แทน AusAID (เขาเรียกตำแหน่งว่า liaison officer -คำว่า liaison อ่านว่า ลิเอซอง มาจากภาษาฝรั่งเศส) ก็นัดไปพบเพื่อลงทะเบียน ทำบัตรนักศึกษา เปิดบัญชีธนาคาร ให้รายละเอียดโปรแกรมการอบรมช่วงก่อนมหาวิทยาลัยจะเปิด ซึ่งทำให้เราได้เห็นว่ามหาวิทยาลัยออกจะกว้างขวาง แต่ไม่ค่อยเห็นนักศึกษาเลย ขนาดของ main campus ก็ประมาณสักหนึ่งในสามของมอ.เรา วันแรกก็ได้ประทับใจกับความขยันเดินของคนในมหาวิทยาลัยนี้ เพราะผู้แทน AusAID ตอนนั้น ชื่อคุณKeith Chambers  ซึ่งเกษียณแล้ว แต่ทาง AusAId ขอให้มาช่วยช่วงนั้น เพราะ liaison คนเดิมที่ทำอยู่โดนรัฐบาลประเมินว่า ดูแลนักเรียนไม่เคร่งครัด คุณ Keith อายุค่อนข้างมาก แถมมีปัญหากับเข่า ทำให้ขาสองข้างรับน้ำหนักได้ไม่เท่ากัน แต่ก็ยังพาเราเดินไปทั่วบริเวณ เดินข้ามสนามบอลขนาดใหญ่ไปตึกสโมสรนักศึกษาซึ่งเป็นที่ตั้งของธนาคารอีกด้วย เรียกว่าการเดินคือชีวิตประจำวันของนักศึกษาและอาจารย์ที่นี่เลย ถ้าไม่งั้นก็ขี่จักรยานซึ่งก็จะเห็นได้ทั่วไปเหมือนกัน รวมทั้งมีที่จอดจักรยานจัดไว้ให้กระจายอยู่ทั่วไปทุกตึกด้วย

เริ่มชีวิตการเรียนต่างแดนด้วยความโชคดี

ด้วยความโชคดีที่ไปด้วยทุน AusAID ซึ่งมีผู้ดูแลประจำอยู่ที่มหาวิทยาลัย คอยช่วยตระเตรียมการต่างๆไว้ให้ พวกเรา International postgraduate student ซึ่งถูกกำหนดโดยทางรัฐบาลออสเตรเลียให้มาก่อนเวลาที่มหาวิทยาลัยจะเปิด 2 อาทิตย์เพื่อเข้าอบรมหลักสูตรพิเศษ ขื่อ Introductory Academic Skills เป็นการเตรียมตัวให้เราสามารถปรับตัวเข้ากับวิถีชีวิตและระบบการเรียนของเขา เรื่องที่เรียนครอบคลุมตั้งแต่การปรับตัวต่อความแตกต่างทางวัฒนธรรมไปจนถึงวิธีการ present งาน  ในรุ่นที่ไปมีกันทั้งหมด 6 คน เป็นคนที่มาเรียนในระดับ PhD คนเดียวจากอินโดนีเซีย นอกนั้นมาเรียน Master degree มีจากเนปาลเรียน Animal science, อินโดนีเซียเรียนจิตวิทยา  คนจีนเรียน Linguistic คนเวียตนามมาเรียน Business ตลอดเวลา 2 อาทิตย์ที่เรียนอยู่ด้วยกัน ทำให้พวกเราได้มีโอกาสพูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราว ได้ช่วยเหลือกันเพราะต่างก็ใหม่ต่อที่นี่ ทำให้เราต่างก็มีเพื่อนต่างคณะไปโดยปริยาย และทำให้ได้มีโอกาสพบกับพี่คนไทย 2 คนที่เรียนปริญญาเอกอยู่ Agriculture ตอนนั้นที่ UWA มีนักเรียนไทยระดับปริญญาเอกอยู่เพียง 3 คน อีกคนอยู่คณะวิศวะฯ ทำให้เราได้รู้จัก และมีการพบปะกันด้วยการเล่นกีฬาแบดมินตันที่ UWA ทุกวันเสาร์ ได้พบคนอื่นๆที่ส่วนมากเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย Curtin ซึ่งเป็นสาขากายภาพบำบัด และ คณิตศาสตร์และสถิติ

มาต่อเติมรายละเอียดว่า ตอนที่ไปถึงนั้นเป็นเวลาปิดเทอมอยู่ ทำให้ไม่ค่อยเห็นนักศึกษา แล้วก็ไม่รู้มาก่อนว่าบ้านเมืองเค้าหลัง 5 โมงก็ไม่มีร้านรวงอะไรเปิดกันแล้ว จะหาซื้ออะไรยากมาก ถึงได้นึกได้ว่าทำไมพระเอกสิงคโปร์ถึงพาไปซื้อขนมปังกับเสบียงมาตุนไว้ให้ และคุณ Keith ก็รีบจัดการเปิดบัญชี ทำหลักฐานอะไรให้เรียบร้อยในวันศุกร์ เพราะเสาร์อาทิตย์นั้น เหงาสุดๆเลยค่ะ ไม่มีใครเลย

สำหรับคุณ Keith นั้น ช่วงที่ตัวเราเรียนต่อเอก ท่านก็ไปผ่าตัดเปลี่ยนหัวเข่าแล้วก็กลับไปเรียนต่อที่ UWA ด้วยเช่นกัน(ได้พบเจอคนออสซี่ที่กลับมาเรียนมหาวิทยาลัยอีกครั้งตอนเกษียณแล้วหลายๆคนทีเดียวค่ะ น่าประทับใจบ้านเขาที่เปิดโอกาสให้กับคนเสมอทุกเพศทุกวัย ทุกสถานภาพ)

ต่อมาจาก: ย้อนรอยเส้นทาง PhD ของโอ๋-อโณ (1): จุดเริ่มต้น