ซื้อของตลาดกิมหยง

วันนี้ผมไปหาซื้อของฝากไปให้พี่ชายและหลานสาวที่อยู่เชียงใหม่ และของฝากจากหาดใหญ่ก็คงต้องไปหาที่ตลาดกิมหยง

ตลาดกิมหยงเมื่อเปรียบเทียบกับตลาดดงบาที่เว้ (Hue) ลักษณะก็จะคล้าย ๆ กัน คือแบ่งออกเป็นล็อก ๆ แต่ของเราทำได้เป็นระเบียบมากกว่า

ผมก็หาซื้อเม็ดมะม่วงหิมพานต์และถั่วพิสตาชิโอซึ่งพอจะถือว่าเป็นของฝากจากหาดใหญ่ได้ (อันที่จริงผมก็คิดว่าที่เชียงใหม่ก็พอหาซื้อได้ครับ) จากร้านที่ตลาดกิมหยงชื่อ ร้าน"น้องน้ำ" ซึ่งก็ดูว่าสินค้ามีคุณภาพดี และตอนบอกราคาผมก็ไม่ได้ต่อราคาแต่ประการใด

แต่พอมาถึงตอนชั่งผมก็รู้สึกว่าน่าจะมีปัญหาเล็กน้อยเพราะเธอพยายามชั่งแบบทำให้น้ำหนักเอียงออกนอกถาดตาชั่งเพื่ออาศํยหลักโมเมนต์ในการเพิ่มน้ำหนัก ซึ่งผมก็รู้ว่านี่เป็นสิ่งที่ถูกสอนกันมาในการเอาเปรียบลูกค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งในยุคปัจจุบันเราจะรู้สึกว่าถูกเอาเปรียบมาก (ในอดีตก็อาจจะรู้สึก แต่ก็อาจไม่มีทางเลือกมาก) ซึ่งผมก็เอ่ยปากทักว่า ตาชั่งตรงหรือเปล่า? ซึ่งเธอก็ตอบว่าแก่กว่าปกติด้วย

ก็ไม่ว่าอะไรครับ แต่เรื่องนี้ต้องพิสูจน์ เพราะผมก็มีตาชั่งอิเล็กทรอนิกส์ขนาด 5 กก.ที่คุณทดแทนเพิ่งซ่อมให้ไว้ตรวจสอบ ซึ่งก็พบว่าขาดไปเล็กน้อยคือได้ 984 กรัมจาก 1000 กรัม ของราคาเม็ดมะม่วงหิมพานต์ก.ก.ละ 380 บาท คำนวณแล้วก็จะขาดไปสัก 7-8 บาท

สำหรับผมนั้นผมถือว่าโอเคครับ เพราะตาชั่งของผมก็อาจไม่ตรง (ไม่รู้ว่าคุณทดแทน calibrate เครื่องชั่งให้ผมหรือเปล่า) โดยผมก็ยังนึกขำ ๆ อยู่กับการซื้อของที่เว้! ที่ว่าต่อรองกันแทบแย่กว่าจะได้สินค้าที่ถูกลงสัก 10 บาทหรือต่อไปครึ่งชั่วโมงแล้วก็ซื้อในราคาเดิม เพราะที่เว้นั้นผมซื้อของเร็วครับ เอาเวลาไปนั่งกินเบียร์ดีกว่า (ฮา)

ก็เอามาเล่าให้ฟังครับ สำหรับผมนั้นร้าน "น้องน้ำ" นั้นซื้อได้ครับ หากอย่าชั่งให้ดูน่าเกลียดก็จะดีกว่านี้ ใครรู้จักร้านน้องน้ำจะกระซิบบอกต่อหรือบอกตรง ๆ เลยก็คงได้ครับ

ชีวิตและความเข้าใจ เมื่อนำเสนออย่างตรงไปตรงมาและคิดว่าไม่มีการลำเอียงแล้วก็คงไม่ต้องกังวลอะไร ผมเพียงต้องการให้สังคมมีความซื่อสัตย์ซื่อตรง เพราะนี่คือคุณสมบัติของความยั่งยืนในการให้บริการครับ

ผม..เอง (แมวขี้สงสัย)