ชาวนากับลาแก่

         กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  มีชาวนาคนหนึ่งเลี้ยงลาไว้ซึ่งลาตัวนั้นก็แก่มากแล้ว  วันหนึ่งชาวนาได้พาเจ้าลาแก่ออกไปข้างนอก  ด้วยความโง่เชลาของมัน  เดินซุ่มซ่ามไปตกบ่อแห่งหนึ่ง  มันร้องครวญครางเป็นเวลานาน  ชาวนาเองก็พยายามที่จะหาวิธีในการช่วยมันขึ้นมา

          ในที่สุดชาวนาก็คิดขึ้นมาได้ว่า  เจ้าลาก็แก่เกินไปแล้ว  อีกอย่างบ่อนี้ก็ต้องกลบไม่คุ้มที่จะช่วยเจ้าลา  ชาวนาจึงไปขอแรงชาวบ้านมาช่วยกลบบ่อ  ทุกคนใช้พลั่วตักดินสาดเข้าไปในบ่อ  ครั้งแรกเมื่อดินไปถูกหลังลามันตกใจและรู้ชะตากรรมของตนเองทันที  มันร้องโหยหวน  สักพักหนึ่งทุกคนก็แปลกใจที่เจ้าลาเงียบเสียงไป

           หลังจากที่ชาวนาตักดินลงไปในบ่อได้ซักสองสามพลั่ว  ก็เหลือบมองลงไปในบ่อ  และพบกับความประหลาดใจที่ว่า  ทุกครั้งที่ทุกคนสาดดินลงไปบนหลังลามันจะสะบัดดินออกจากหลัง  และก้าวขึ้นไปเหยียบบนดินเหล่านั้น  ยิ่งทุกคนพยายามเร่งระดมสาดดินลงไปมากเท่าไร  มันก็ก้าวขึ้นมาได้เร็วมากขึ้นเท่านั้น  ในไม่ช้าเจ้าลาก็สามารถหลุดพ้นจากปากบ่อได้

           ชีวิตคนเราต้องพบกับอุปสรรคต่างๆ ที่ถาโถมเข้ามา  เปรียบเสมือนดินที่สาดเข้ามาหาเรา  จงอย่าท้อถอยและยอมแพ้กับปัญหาง่ายๆ จงอดทน และต่อสู้กับปัญหา  เพื่อที่เราจะได้เยียบมันและก้าวสูงขึ้นเรื่อยๆ  เปรียบเสมือนลาแก่ที่หลุดพ้นจากบ่อได้ฉันใดฉันนั้น