ความเคลื่อนไหวของฉัน

ถ้าเป็นวันเสาร์ขอไปด้วย ไม่ต้องรอให้หัวหน้าอนุญาต ฮิๆๆ

บางครั้งก็อยากจะย้อนถามตัวเองว่า เอ้ แล้วเราทำไปทำไม่ ทุ่มเทไปทำไม แล้วครอบครัวเรา คนที่อยู่ข้างหลังเราหละ เราต้องทิ้งเค้ามา เพื่อทำงาน ทำงาน ทำงาน เมื่อก่อนเราก็คิดแบบนั้นแหละ แต่พอทำไป ทำไป ทำไป แล้วความสุขของเราหละ อยู่ไหน อยู่ไหน อยู่ไหน จนกระทั่งบัดนี้เรายังไม่รู้เลยว่าความสุขของเราอยู่ไหน อยู่ไหน อยู่ไหน จนกระทั่งเวลาผ่านไป แล้วย้อนกลับมาไม่ได้แล้ว ความสุขที่เราจะได้อยู่กับลูกเมื่อลูกเราเล็กๆ อยู่ กลับหายไป เมื่อลูกเราโต ลูกเค้าก็ไม่ต้องการความรัก ความสุขจากเราแล้ว ความสุขของเค้า และคนที่อยู่ข้างหลัง ก็คือการได้อยู่กับเพื่อน ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คะ

ตอนแรกตั้งใจจะไปด้วย เสียดายจังไม่ได้ไปทำขนมโคให้กับคนชรา ตุ้มติืดสอบคะพี่